İtikadı bozuk olanların bir kısmına gelince, bunlar kendilerini aldatmaktadırlar. "Her şey ezelde takdir edilmiştir. Çocuk dünyâya gelmeden önce, 'Said' veya 'Şaki' olduğu bellidir. Bu, sonradan değişmez. Bunun için, ibâdet yapmanın fâidesi yoktur" derler. Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) kaza ve kaderin değişmiyeceğini, her şeyin ezelde takdir edilmiş olduğunu anlatınca, Eshâb-ı kirâm da; "Ezeldeki takdire güvenelim, ibâdet yapmayalım" demişlerdi. Resûlullah efendimiz bunlara karşı; "İbâdet yapınız! Herkese ezelde takdir edilmiş olan şeyi yapmak kolay olur" buyurdu. Yani ezelde said denilene, saidlerin işleri yaptırılır. Bundan anlaşılıyor ki, ezelde said denilenlerin ibâdet yapmaları ve şaki denilenlerin isyan etmeleri, sağlam yaşamaları ezelde takdir edilmiş olanların gıda ve ilaç almalarına ve hastalanmaları, ölmeleri takdir edilmiş olanların da, gıda ve ilâç almamalarına benzemektedir. Açlıktan, hastalıktan ölmesi ezelde takdir edilmiş olana, gıda ve ilâç almak nasip olmaz. Zengin olması ezelde takdir edilmiş olana, kazanç yolları açılır...

Doğuda ölmesi takdir edilmiş olana, batıya giden yollar kapanır, işittiğimize göre, Azrail aleyhisselâm, Hazreti Süleymân aleyhisselâmın yanına gelince, oturanlardan birine dikkatle baktı. Adam, meleğin böyle sert bakışından korktu. Azrail aleyhisselâm gidince, Süleymân aleyhisselâma yalvarıp, rüzgâra emr etmesini, rüzgârın kendisini garp memleketlerinden birine götürüp, Azrail aleyhisselâmdan kurtulmasını istedi. Azrail aleyhisselâm tekrar gelince, Süleymân aleyhisselâm, o adamın yüzüne niçin sert baktığını sordu. Azrail aleyhisselâm; "Bir saat sonra, garptaki şehirlerden birinde, o kimsenin canını almak için emrolunmuştum. Onu senin yanında görünce, hayretimden dikkatle baktım. Emre uyup garba gidince, onu orada görüp canını aldım" dedi. Görülüyor ki, ezeldeki takdirin hâsıl olması için, adam, Azrail aleyhisselâmdan korktu. Süleymân aleyhisselâm da ona yardım etti. Ezeldeki takdir, sebepler zinciri ile yerine getirildi.