Fıkıh Ve Hadîs âlimi Abdülvâris Bin Saîd
Abdülvâris bin Said, aynı zamanda hitâbet, güzel konuşma gibi sanatları iyi öğrendi. Kendisi hakkında "Basra'da muhaddislerin en iyisi, fıkıh ilmini ise Hammâd bin Seleme'den sonra en iyi bilendi" denilmiştir.
Ebu Ubeyde Abdülvâris bin Said'in "Kaderiyye"den olduğu söylenmiş ise de bunun aslı yoktur. Kendisinden yüzlerce âlim hadis-i şerif alıp nakletmiştir. Bunlar arasında; Süfyân-ı Sevri, oğlu Abdüssamed, Affan bin Müslim, Abdurrahman İbn-i Mübârek, Hibbân bin Hilâl, Ezher bin Mervan vb. âlimler vardı. Hammâd bin Zeyd'e "Eyyûb'u mu çok seversin, Abdülvâris'i mi?" diye sorulunca "Abdülvâris'i" buyurdu. Abdülvâris hazretlerinin sika (güvenilir) olduğunu İmâm-ı Buhâri, Müslim, İbn-i Hibbân, İbn-i Sa'd bildirmektedir.
Abdülvâris bin Said hazretleri, Resûlullah'ın sünnetine son derece uyardı. Resûl-i ekremin (sallallahü aleyhi ve sellem) yaşayışına uymaya çok çalışır, Onun ahlâkı ile ahlâklanmaya gayret ederdi. Dünya malına rağbet etmezdi. Çünkü, Ebû Hureyre'nin, Resûlullah'tan rivâyet ettiği bir hadis-i şerifte (Allahü teâlâ, paraya kul, köle olanlara la'net etsin) buyuruluyordu...
Yine Enes bin Mâlik'ten rivâyet ettikleri bir hadis-i şerifte (Peygamber efendimiz helaya girecekleri zaman "Eûzu-billahi minel hubüsi ve'l-habâis" duâsını okurdu.)
(İmân etmiş sayılmaz)
Rivâyet ettiği başka bir hadis-i şerifte de Peygamber efendimiz buyurdular ki:
(Hiçbir kimse; ben kendisine, ehlinden, malından ve bütün insanlardan daha sevgili olmadıkça (kamil) imân etmiş sayılmaz.)
Bu mübarek zatın son sözleri şunlar oldu:
"Ey Ebu Ubeyde! İşte ölüm, sen ve günahların... Hamd olsun ki, âlemlerin Rabbi olan Allahü teâlâ Gafur ve Rahimdir, o yegane hak ma'buddur. Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve Resulüdür."