Fıkıh Ve Hadîs âlimi Muhammed Zerkânî
Tıbb-ı Nebevi: Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Eshâbından bir kimse hasta olsa, onu görmeye giderdi. Hattâ kâfirlerin hastasını da ziyâret ederdi. Hadis-i şerifte; "Hastaları ziyâret ediniz" buyurulmuştur. İbn-i Battal; "Bu hadis-i şerifteki emir, farz-ı kifâye ve ziyâret edenle ziyâret edilen arasında yakınlık, sevgi ve muhabbetin meydana gelmesine teşvik içindir" demektedir.
Taberi'den şöyle nakledilir: "Bereketi ve ma'nevi yönden fâidesi umulan kimsenin hasta ziyâreti daha mühimdir. Çünkü hasta, böyle kimselerden fâide görür."
Ka'b bin Mâlik'in (radıyallahü anh) rivâyet ettiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Hastayı ziyâret eden kimse (hastanın ziyâretine giderken) Allahü teâlânın rahmetine dalar. Hastanın yanına oturduğu zaman, rahmet onun (bütün vücûdunu) kaplar." Taberi eserinde bu hadis-i şeriften hemen sonra; "Ziyâret eden kimse hastanın yanından kalktığı zaman, geldiği yere dönünceye kadar rahmet içerisinde bulunur" hadis-i şerifini de yazdı. Bu hadis-i şerifler hasta ziyâreti yapan kimsenin ziyârete giderken, hastanın yanında kaldığı müddet içerisinde ve dönerken Allahü teâlânın rahmeti içerisinde bulunduğunu ifâde etmektedir.
"ONU, KORKTUĞUNDAN EMİN KILAR"
Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) şöyle rivâyet etti: "Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ölüm hâlindeki bir hastanın yanına geldi. Ona selâm verdi. "Kendini nasıl buluyorsun?" buyurdu. O da; "Hayır ile, yâ Resûlallah! Allahü teâlânın rahmetini umuyor, günahlarımdan dolayı Allahü teâlânın azâbından korkuyorum" dedi. Bunun üzerine Resûl-i ekrem efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem); "Bu anda bir kimsenin kalbinde bu ikisi bulunursa, Allahü teâlâ ona umduğunu verir ve onu korktuğundan emin kılar" buyurdu...