Fahreddîn-i Râzî (rahmetullahi Aleyh)
İnsanlar derler ki: "İnsan vefât ettiği zaman, ameli kesilir. Dünyâ ile alâkası kalmaz." Bu söz, iki yönden sınırlandırılabilir. Birincisi, eğer vefât eden kimse dünyâda insanlara faydalı şeyler bırakmış ise, bu ona duâ yapılmasına vesile olur. Şartlarına uygun duâ, Allahü teâlânın katında makbuldur. İkincisi, evlâda ait olan husustur. Sâlih evlâd da ölen anası babası için faydalı olur.
Biliniz ki ben, ilim âşığıydım, doğru olsun yanlış olsun, bir şeyin ne olup olmadığını öğrenmek için pekçok şey öğrendim. Vallahi kelâm, akâid ilmi ile ilgili, doğru yanlış bütün itikâtları, filozofların görüşlerini çok tedkik ettim. Ancak Kur'ân-ı kerimde bulduğum faydaya eşit olanını hiçbirisinde görmedim...
Ey âlemlerin Rabbi! Mahlûkâtın, senin Ekrem-ül-ekremin, merhametlilerin en merhametlisi olduğunda ittifak etmektedir. Yâ Rabbi! Bu zayıf kuluna müsâmaha eyle. Dilimi sürçmekten muhâfaza buyur, bana yardım et. Hatâ ve kusûrlarımı setreyle, ört. Kitâbım Kur'ân-ı kerim, yolum Resûlullah efendimize, sünnet-i seniyyeye uymaktır. Yâ Rabbi! Senin hakkında hüsn-i zan sâhibiyim. Rahmetin hakkında çok ümitliyim. Çünkü sen: (Kulum beni zannettiği gibi bulur) buyurdun. Yâ Rabbi! Ben hiçbir şey getirmesem de, sen ganisin, kerimsin, ümidimi boşa çıkarma. Duâmı geri çevirme. Beni ölümden önce ve sonra azâbından kurtar. Ölüm sırasında can çekişirken bana kolaylık ver. Çünkü sen erhamürrâhiminsin..."
"Ben vefât edince!.."
İmâm-ı Râzi hazretleri, daha sonra şunları söyledi:
Talebelerime ve üzerinde hakkım olanlara şunu vasiyet ediyorum: "Ben vefât edince, benim ölümümü her tarafa yaymasınlar. Dinin emirlerine uygun olarak defnetsinler. Beni defnettikleri zaman, okuyabildikleri kadar bana Kur'ân-ı kerim okusunlar. Sonra; yâ Rabbi! Sana fakir ve muhtaç birisi geldi, ona lütuf ve ihsânda bulun, desinler" sözleriyle vasiyetini bitirdi.