Fahreddin-i Rumi

Ey en kuvvetli hukuku zayi eden, ana-baba hakkından gâfil olan, bu husûsta yapması gerekeni unutan kimse! Anne ve babaya iyilik etmek, boynuna borçtur. Sen ise, kusurlara tâbi olarak, onu yerine getirmiyorsun. Zannımca Cenneti istiyorsun. Hâlbuki Cennet, annenin ayakları altındadır. Annen, seni dokuz ay karnında taşıdı. Seni doğururken çok şiddetli sıkıntılara göğüs gerdi. Seni kendi sütü ile besledi. Senin için uykularını terk etti. Senin sıkıntılarına göğüs gerdi. Yemedi yedirdi. Kucağını sana beşik etti. Sana ihsânlarda bulundu. Sana bir hastalık vâki olduğu zaman çok üzüldü. Senin tedâvin için varını yoğunu harcadı. Senin yaşamanla kendi ölümü arasında serbest bırakılsa idi, muhakkak kendi ölümünü, senin yaşamana tercih ederdi. Onun böyle fedâkârlığına karşılık, sen ise ona hep kötü davrandın. İhtiyârladıklarında, bir şeye ihtiyâç duyduklarında, sen onu en önemsiz bir iş olarak gördün. O açken, sen tok idin. O susuz iken, sen suya kandın. Çoluğunu, çocuğunu, ona tercih ettin. Çoluk-çocuğun senin elini öperken, sen onları unuttun. Kolay olan işleri zor, kısa olan ömürleri uzun geldi. Allahü teâlâ, seni ona 'öf' demekten nehy etti. Seni, onların hakkında ikâz ederek, dünyâda senin evlâtlarınla seni de cezalandıracağını bildirdi. Âhırette de kendisinden uzak kalacağını bildirdi. Arabi şiir tercümesi:

"Çok gelse de sana, annenin senin üzerinde çok hakkı vardır,/Ey adam, senin çok dediğin, annenin yaptığı yanında azdır./Kaç gece senin için uykusuz kaldı,/Bıkmadan usanmadan sana göğüs gerdi./Seni doğururken çektiği sıkıntıyı bilseydin,/ Onun sıkıntısından, nice sıkıntılar giderdi senden./Gözyaşlarını senin için akıtırdı./Nice günler kendi aç kalıp sana verdi,/Sen küçük olduğun için sana merhamet ederdi./Hevâsına tâbi olan akıl sahibine yazıklar olsun,/Gözü gördüğü hâlde kalbi âmâ olana yazıklar olsun./Ananın duâsını al, devamlı onun duâsına rağbet et,/Zirâ sen, her zaman onun duâ ettiği şeye muhtaçsın."