Her şeyi yaratan, yapan yalnız Allahü teâlâdır. Fakat Allahü teâlâ, her şeyi bir sebep ile yaratmaktadır. Böyle olduğunu âyet-i kerimeler, hadis-i şerifler ve günlük olaylar açıkça gösteriyor. Câhiller de, âlimler gibi, böyle olduğunu bilmektedir. Bunun için, dünya hayatına (Âlem-i esbâb) denilmiştir. Bir şeye kavuşmak için, o şeyin yaratılmasına sebep olan işi yapmak lâzımdır. Bir şeyin sebebine yapışmak, Fâtiha sûresine karşı gelmek olmaz. Hadis-i şeriflerde, (Her şeye kavuşmak için yol vardır. Cennetin yolu ilimdir) ve (Mağfirete kavuşmanın sebebi, Müslümanı sevindirmektir) ve (Mağfirete kavuşturan sebeplerden biri, aç olan Müslümanı doyurmaktır) ve (Biz müşrikten yardım istemeyiz) ve (İlim öğretmek, büyük günahların affına sebeptir) ve (Her hastalığın ilâcı vardır) ve (Hâfızasını kuvvetlendirmek isteyen, bal yesin!) ve (Şarap içmek kötülüklere sebeptir) buyuruluyor. Hadis-i şerifler, Allahü teâlânın, her şeyi sebepler ile yarattığını göstermektedir. Allahü teâlâ, Kehf sûresinde, (Zülkarneyn'e her şeyin sebebini öğrettim) buyurdu.

Canlı, cansız, yakın, uzak, her şey, bir hadiseye sebeptirler. Cansızların ve hayvanların bir kimseye faydalı sebep olmaları için, o kimsenin bunları akla uygun olarak kullanması lâzımdır. İnsanın bir şeye sebep olması için, önce sebep olmayı kabul etmesi, sonra bir iş yapması veya duâ etmesi lâzımdır. İnsanın bir şeye sebep olmayı kabul etmesi de, buna lüzum olduğunu kendiliğinden anlaması ile veya kendisinden talep edilmesi ile olur. Hadis-i şeriflerde, (Din kardeşine arkasından yapılan duâ reddolmaz) ve (Mazlumun duâsı kabûl olur) ve (Ümmetimin günah işlemeyen gençlerinin duâları kabul olur) ve (Babanın oğluna duâsı, Peygamberin ümmetine duâsı gibidir) ve (Duâ belâyı defeder) buyuruldu.