Haşim Bin Utbe (radıyallahü Anh)
Bunun üzerine Hâşim bin Utbe, askerlerinin başında İranlıların üzerine yürüdü. Tekbir sadâları ile Celûlâ'ya ulaştılar. Göğüs göğüse kanlı bir çarpışma oldu. Düşman bozguna uğradı. Ebu Hâşim İbn-i Utbe ve askerleri, kısa sürede kaleyi Farslılardan temizleyerek burçlara İslâm sancağını diktiler.
Ebu Hâşim İbn-i Utbe daha sonra diğer gazalarda da büyük kahramanlıklar gösterdi. Bunlardan elde ettiği ganimetlerle çok zengin oldu...
Bir gün, Hazret-i Muâviye Ebu Hâşim İbn-i Utbe'ye uğradı. Ebu Hâşim hastaydı. Yanına varınca ağlar buldu. Aralarında şu konuşma geçti:
-Ey Ebu Hâşim niye ağlıyorsun? Dayanamadığın bir ağrı veya dünyaya karşı bir hırs mı seni böyle ağlatıyor?
-Hayır, asla bu sebeplerle ağlamıyorum. Ne var ki, Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm) bizden bir söz almıştı, onu tutamadım, bu sebeple ağlıyorum.
-Neydi o söz?
-Ben, Resûlullah efendimizi şöyle söylerken dinlemiştim: (Sizden birine, dünyalık olarak bir hizmetçi ve Allah yolunda cihadda kullanacağı bir binek edinecek kadar mal toplaması yeterlidir.) Halbuki bugün ben kendimi bundan daha çok mal toplamış görüyorum...
Bunları söyledikten kısa bir müddet sonra ruhunu teslim etti...