Hadis âlimlerinden İbni Ebî Şeybe

Hadis âlimlerinden İbni Ebî Şeybe
İLİM İÇİN YOLLARA DÜŞTÜ...
Hadis ilminin önde gelenlerindendi. Önce Kûfe'deki muhaddislerden hadis aldı. Sonra Basra'ya gelerek buranın hocalarından ve daha sonra Bağdat muhaddislerinden hadis yazdı. Aynı şekilde hadis rivayeti için Hicâz, Irak ve Şam bölgelerine yolculuklar yaptı. Hayatının son günlerini Bağdat'ta geçirdi. Rüsâfe Mescidi'nde ders verirdi ve bu derslerini kalabalık bir grup takip ederdi. Abbâsilerin ilk dönem halifelerinden Hârûn er-Reşid, Muhammed el-Emin, Abdullah el-Me'mûn, el-Mu'tasım Billah, Vâsık ile, ikinci dönem halifelerinden Mütevekkil zamanında yaşamıştır. İbni Ebi Şeybe, 235 (m.849) senesinde Kûfe'de vefat etmiştir.
İbn-i Ebi Şeybe, Musannef'te Abdullah bin İsa'dan şöyle rivayet etmiştir:
"Sizden öncekilerden bir zat vardı. Karada Allahü teâlâya kırk sene ibâdet etti. Sonra: 'Yâ Rabbi, denizde ibadet etmek istiyorum' dedi. Bir topluluğa rastgeldi, Gemilerine binmek istedi, Onlar da onu bindirdiler. Gemileri Allahü teâlânın istediği kadar gitti. Sonra, suyun kenarındaki bir ağacın yanında durdu. O zat, dedi ki: 'Beni bu ağacın üstüne bırakın!' Onlar da onu bıraktılar ve gemilerine binerek oradan ayrıldılar...

"RUHUMU HEMEN AL!.."
O zat orada ibadetine senelerce devam etti... Bu arada bir melek daima onunla beraber bulunurdu ve onun ibadetlerini göğe yükseltirdi. Bir defasında, onun yüksek derecelere kavuşmasına sebep olan zikirleri söyleyip Arş'ın yüksekliklerine çıkmak istedi. Fakat söyleyemedi. Anladı ki bu onun bir hatâsının neticesidir. Sonra o zatın yanına gitti. Kendisine şefaat etmesini istedi. O zat namaz kıldı, dua etti ve ruhunu o meleğin almasını istedi ki; ölüm meleğinden ona daha kolay olsun.
Eceli geldiği zaman o melek ona geldi ve; 'Daha evvel senin şefaatini benim hakkımda kabul ettiği gibi Rabbimden benim şefaatimi senin için kabul etmesini ve benim senin ruhunu almamı istedim... İstediğin zaman senin ruhunu alırım' dedi.
O zat da hemen secdeye kapandı ve; 'Yâ Rabbi sana şükürler olsun, ruhumu hemen al' dedi. Sonra gözünden bir damla yaş aktı ve son nefesini verdi..."

İmândan Güzel Bir Nîmet Yoktur

Vehbi Tülek

Günah Işlemek, Ölümü Unutmanın Alâmetidir

Vehbi Tülek

Ahiret Yolculuğundan Gâfil Olan Zavallıdır!

Vehbi Tülek

İnsanla Hayvan Arasını Ayıran Fark Edeptir!

Vehbi Tülek

Beni Sâlih Duânızdan Unutmayın Efendim

Vehbi Tülek