Hafız Ebû Hasin

Nu'man bin Beşir'in (radıyallahü anh) bildirdiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) "Dua ibadettir" buyurdu. Sonra, "Bana dua edin icabet edeyim" meâlindeki Mü'min sûresinin 60. âyet-i kerimesini okudu.
Selmân-ı Fârisi'nin bildirdiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz "Muhakkak ki Allahü teâlâ, huzurunda ellerini uzatıp kendisinden isteyen kulunun o iki elini boş çevirmekten hayâ eder" buyurdu.
Muâz bin Cebel'in (radıyallahü anh) bildirdiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Cennet ehli dünyâda, Allahü teâlâyı anmadan geçirdikleri bir ana bile üzülürler."
Sehl bin Sa'd anlattı: Resûlullaha birisi geldi. "Ey Allahın Resûlü! Bana öyle bir amel öğret ki, onu yapınca Allahü teâlâ ve insanlar beni sevsin" dedi. Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Dünyaya rağbet etmezsen (Allahü teâlânın haram kıldıklarından sakınır, şüphelilerden uzak durursan), seni Allahü teâlâ sever. İnsanların elindekilere rağbet etmezsen, o zaman seni insanlar sever."
Enes bin Mâlik'in (radıyallahü anh) bildirdiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Kim dünyadan sarhoş olarak ayrılırsa, kabre sarhoş olarak girer, kabrinden sarhoş olarak diriltilir, sarhoş olarak Cehenneme atılır. Cehennemde bir dağa bırakılır ki, ona Sekrân denilir. O dağda bir çeşme vardır. Ondan, irin ve kan akar. Bunlar onların yiyeceği ve içeceğidir."
Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) anlattı: Resûlullah efendimiz ölüm hâlinde bulunan bir gencin yanına teşrif buyurdular. "Kendini nasıl buluyorsun?" buyurunca, genç "Ey Allahın Resûlü! Allahü teâlâdan ümidliyim, fakat günahlarımdan korkuyorum" dedi. Resûlullah efendimiz "Bir mü'minin kalbinde bu ikisi bulununca, Allahü teâlâ ona umduğunu verir, korktuğundan kurtarır" buyurdu.