"İlk günlerimde hep (La ilahe illallah) derdim ve bundan hiç gâfil olmazdım. Bir gün nefsim bana dedi ki: 'Senin Rabbin kim?' Ben de; 'Benim Rabbim Allahü teâlâdır' dedim. Bunun üzerine nefsim bana dedi ki: 'Senin Rabbin benim, çünkü sen, bana kulluk yapıyorsun. Kimin emrine tâbi oluyorsan, ona kulluk yapıyorsun. Sana, beni doyur diyorum, yiyorsun. Uyu diyorum, uyuyorsun. Yürü diyorum, yürüyorsun. Benim emrettiğimi dinliyorsun. Al dediğimi, alıyorsun. Sen benim her emrimi yerine getiriyorsun. Öyleyse sen bana kulluk ediyorsun, benim emirlerime tâbi oluyorsun...' Bunun üzerine bir müddet iyice düşündüm. Sonra basiretim açıldı ve bana denildi ki: (Allahü teâlânın emirlerine uy, nefse karşı muhalefet et. Uyu derse; Allahü teâlâ, sâlih amel işleyenler için meâlen; [Onlar, geceden pek az bir zaman uyuyorlardı] buyurdu. (Zâriyât-17). Ben de böyle yapan sâlih kullardan olacağım de! Nefsin sana ye derse, Allahü teâlâ meâlen; [Yiyiniz, içiniz, isrâf etmeyiniz] (A'râf-31) buyurdu de! Sana yürü diyerek, gurûr ve kibirle yürümeni isterse, Allahü teâlâ meâlen; [Yeryüzünde kibirle ve böbürlenerek yürüme...] (İsrâ-37) buyurdu de! Nefsin bir şeyi almanı isteyince de, ona de ki: Allahü teâlâ meâlen; [Elini boynuna bağlı kılma 'cimri olma' ve büsbütün de onu açıp isrâf etme...] buyurdu.) [İsrâ-29]

'Bunları yapınca neye kavuşurum?' dedim. Denildi ki: (Müttekilerden, âriflerden ve sıddiklardan, Rabbine kulluğunu tam yapanlardan olursun.)

Bu mübarek zatın kıymetli nasihatleri vardır. Buyurdu ki:

"İyilik gördüğü zaman artmayan, kötülük gördüğü zaman eksilmeyen muhabbet, hakiki muhabbettir."

"Allahü teâlânın emri ile ne kadar meşgul oluyorsan, kendi işin için, halktan o kadar alâka bekle."

"Gâfillerden, câhillerden ve yaltakçılardan uzak dur."

"Bir kimse, hocasının hareket ve davranışlarından istifâde edemiyorsa, sözlerinden hiç istifâde edemez."

"Açlık nûrdur. Tokluk ateştir. Şehvet odundur. Şehvet ve tokluk bir araya gelince ateş yanmaya başlar. Sahibini yakıp bitirir."

"İlmi ile âmil olan âlimler, Müslümanlara analarından babalarından daha şefkatli, daha merhametlidirler. Çünkü onlar, insanın âhiretini kurtarıp, Cehenneme girmemelerini temin ederler. Ana-baba ise, insanı ancak dünyâ ateşinden ve felâketinden koruyabilir."