Kalbde hasıl olan keşiflere, rüyalara itimat edilmez. İtimat edilecek ve insanı saadete kavuşturacak şey, Kitap ve sünnettir. [Yani, Kur'an-ı kerim ve hadis-i şeriflerdir.] Kitap ve sünneti, [Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından] öğrenip, bunlara uygun ibadet yapmak lazımdır. Allahü teâlânın ismini çok zikretmeyi de, elden bırakmamalıdır...

Her vakit çok zikir yapınız! Evliyalığın en yüksek mertebesi, Allahü teâlânın marifetine kavuşmaktır. [(Marifet), Allahü teâlânın sıfatlarını anlamak demektir. Tasavvufta fenâ derecelerine kavuşanlarda hasıl olur.] Fenâ iki çeşittir: Birincisi, (Fenâ-yı kalb), kalbin Allahü teâlâdan başka her şeyi unutmasıdır. İnsan, kalbinin bir şeyi hatırlaması için, kendini zorlasa da, hatırlayamaz ve Allahtan başka bir şeyi sevmez olur. İkincisi, (Fenâ-yı nefs) olup, insanın, kendi varlığını da unutmasıdır. İnsan, ben diyemez olur. Fena hasıl olunca, kalb Allahü teâlâdan başka her şeyi sevmekten kurtulur. Hakiki imana kavuşur ve dinin emirlerine uymak, kolay ve tatlı olur. İhlâs hasıl olur. Nefis, emmarelikten kurtulup, itminâna kavuşur. Nefs-i emmâre, şeriate, yani Allahü teâlânın emirlerine ve yasaklarına düşmandır. İtmi'nâna kavuşunca, şeriata uymaktan zevk alır. Bu hâle (İslâm-ı hakiki) denir.

Hulâsa, tasavvuftan maksat, Allahü teâlâya hakiki kul olmaktır. Nefsin serkeşliğinin yok olmasıdır. Yoksa kalb gözü açılarak, nûrları, ruhları, melekleri, cinleri görmek, onlara kavuşmak, gaybları sorup öğrenmek değildir. His uzuvlarımız ile, akıl ile, hesap ile ve tecrübe ile anlaşılan fen bilgilerini bırakıp da, kalb gözü ile gaybları anlamaya çalışmak akla uygun değildir. Fen bilgileri ile anlaşılanlar da, kalb gözü ile anlaşılanlar da, Allahü teâlânın mahlûklarıdır. Hepsi yok idi. Hepsini sonradan yarattı.

Allahü teâlâ, dünyada görülemez. Âhirette görülecektir. Dünyada (Îkan) hasıl olur. Yani, görmüş gibi inanılır.