İnsan, kendi noksan aklı ile, mutlak yaratıcıyı anlayamayacağından, merhametlilerin en merhametlisi olan Allahü teâlâ, her asırda, her kavme Peygamberler göndermiştir. Böylece, işin hakikatini, doğrusunu insanlara öğretmiştir. Saidlerden olanlar, iman ederek kurtuldular, dünya ve âhiret saadetine kavuştular. Bedbaht, tâlihsiz olanlar ise, itiraz ve inkâr ederek, hüzün ve hüsrânda kaldılar.

Her Peygamberin, yaşadığı asır, bulunduğu yer ve gönderildiği kavmin hâlleri, âdetleri, başka başkadır. Her Peygamber, Allahü teâlânın varlığını ve birliğini insanlara öğretirken; insanların dünya ve âhiret saadetlerine vesile olacak bazı ahkâm ve ibâdetleri de beyan etti. Tarihçilere göre, milâddan takriben binaltıyüzelli sene önce, Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâmı Peygamber olarak gönderdi. Mûsâ aleyhisselâm, kendinden önce gönderilen Âdem, Nuh, İdris, İbrâhim, İshak ve Yakûb gibi Peygamberlerin, kendi zamanlarında, kendi kavimlerine öğrettikleri, Allahü teâlânın varlığı ve birliği akidesini ve iman edilecek diğer şeyleri, Beni İsrâil kavmine öğretti. Farz olan ibâdetleri ve muâmelâta âid hükümleri de, her yere yayarak, Beni İsrâil'i şirkten sakındırmaya çalıştı. Mûsâ aleyhisselâmdan sonra, Beni İsrâil çeşitli belâ ve karışıklıklara uğradı. Çünkü, Mûsâ aleyhisselâmın öğretmiş olduğu, iman esaslarını terk ederek, dalâlete düştüler. Bunun üzerine Allahü teâlâ, Îsâ aleyhisselâmı, peygamber olarak, Beni İsrâil'e gönderdi. Îsâ aleyhisselâm, Allahü teâlânın varlığı ve birliği demek olan, tevhidi ve diğer iman esaslarını yayıp, öğreterek, doğru yoldan ayrılanların hidâyetine çalıştı ve Mûsâ aleyhisselâmın dinini kuvvetlendirdi.

Îsâ aleyhisselâmdan sonra, Ona tâbi olanlar, daha önce Beni İsrâil'in doğru yoldan ayrıldıkları gibi, Îsâ aleyhisselâmın bildirdiği doğru imandan ayrıldılar. Böylece birbirinden tamamen farklı yetmişiki fırka ortaya çıktı. Çoğu putperest ve kâfir oldu. Bunun üzerine Allahü teâlâ, sevgilisi ve Peygamberlerin en üstünü olan Muhammed aleyhisselâmı, âhir zaman Peygamberi olarak, yer yüzüne [insanlara] gönderdi.