Herkes Yahşî Biz Yaman, Herkes Buğday Biz Saman

Bir gün Hızır aleyhisselâm, Hoca Ahmed Yesevi hazretlerinin yanına geldi. Ahmed Yesevi hazretleri, aralarında Süleymân'ın da bulunduğu birkaç çocuğu odun getirmeleri için gönderdi. Odunları toplayıp dönecekleri sırada, yağmur yağmaya başladı. Odunların hepsi ıslandı. Yalnız elbisesiyle odunları örttüğü için Süleymân'ın getirdiği odunlar kuru kaldı. O kuru odunlarla, diğerleri de tutuştu. Hızır aleyhisselâm, odunların niçin ıslanmadığını sordu, o da, elbisesiyle örttüğünü söyledi. Bu cevap Hızır aleyhisselâmın çok hoşuna gitti. Süleymân'a; "Bundan sonra adın Hakim olsun!" dedi. Sonra ona hayır duâda bulundu. Hakim Süleymân'ın içi, birden nûra gark oldu. Hızır aleyhisselâm, onun feyzinden diğer insanların da istifâde etmesini emir buyurunca, hikmetler (manzûmeler) söylemeye başladı. Ahmed Yesevi hazretlerinden duyduklarını, şiirlerle diğer insanlara aktardı.
Bir Kurban Bayramı günü, Ahmed Yesevi hazretlerinin dergâhında bütün sevenleri toplandı. Hoca Ahmed Yesevi imâm oldu. Namaza başladılar. Cemâatte, Hakim Ata ile Sûfi Muhammed Dânişmend de vardı. Namaz esnâsında Hoca'dan bir ses çıktı. Cemâat; "İmâmın abdesti bozuldu" diyerek namazı terk etti. Hakim Ata hiç çekinmeden namazına devâm etti. Sûfi Muhammed Dânişmend de, Hakim Ata'ya bakarak devâm etti. Hoca selâm verince; "Ben sizin bu yoldaki derecenizi anlamak istedim. O ses benden değil, belime soktuğum ağaç parçasından çıktı. Sizin bu hâlinizden, benim bir tek müridim, bir de yarım müridim olduğu anlaşıldı" deyip, Hakim Ata'ya; "Yarın seher vakti sana bir deve gelecek, ona bin, nerede durursa orada inersin" buyurdu...

Ertesi sabah seher vaktinde bir deve geldi. Hakim Ata, deveye binip yularını salıverdi. Deve bildiği gibi gitti. Harezm taraflarında bir yerde çöktü. Kaldırmak istedi, kalkmadı ve bağırdı. Bundan dolayı oraya Bağırgan, Hakim Ata'ya da Süleymân Bağırgani dediler.