Âhıreti sermâyen, dünyayı bu sermâyenin kazancı yap. Zamanını, önce âhıreti elde etmek için sarf et. Geri kalan vaktini, geçimini temin için harca. Sakın dünyanı sermâye, âhıretini onun kârı şeklinde yapma. Böyle yaparsan, dünyadan artan zamanını, âhıretin için sarf edersin. Bu zaman zarfında namazlarını kılmaya çalışırsın. Fakat, çabucak kılayım diye, rükünlerine riâyet etmezsin. Sonra dünya işlerinden dolayı yorulur ve bitkin düşersin. Geceleri kaza namazı kılmaya fırsat bulamazsın. Yorgunluktan ölü gibi yatar, gündüz de faydasız olursun. Nefsine, hevâna ve şeytâna tâbi olursun. Âhıretini dünyaya karşılık satarsın. Nefsinin kölesi ve onun bineği olursun. Hâlbuki sen, nefsine binmek, onu tekzib etmek ve onu selâmet yoluna sokmakla emrolunmuşsun. Bunlar âhıret yolu, Rabbine itâat yoludur. Sen, nefsinden gelen istekleri kabul etmekle, kendine zulmettin, ipini onun eline verdin, isteklerinde, lezzetlerinde, hevâsında ona uydun. Sonunda dünya ve âhıretin hayırlısını kaçırdın. Dünya ve âhıretini zarara soktun. Kıyâmet günü din ve dünya bakımından insanların en müflisi ve en zararda olanı olursun. Nefsine uymakla, dünyadan fazla bir şeye ulaşmadın. Eğer nefsini âhıret yoluna soksaydın, âhıretini esas ve sermâye kabul etseydin, dünya ve âhıretini kazanırdın. Sen, nefsin kötülüklerinden korunur, iyilerden olurdun. Eğer dünyaya rağbet etmeyerek, kötülüklerden uzak kalarak Allahü teâlâya itaat edersen, Allahü teâlânın has kullarından ve muhabbet ehlinden olursun.

Senin için âhırette, Cennet ve Allahü teâlânın yakınlığı nasib olur. Bu sefer, dünya sana hizmetçi olur. Dünyada, sana takdir edilen nasibin gelir. Eğer dünya ile meşgûl olur, âhıretten yüz çevirirsen, Allahü teâlâ sana azâb eder. Âhıretini kaçırırsın. Dünya sana karşı gelir. Nasibini elde etmen için kendini yorarsın. Allahü teâlâya âsi olanlar alçaktır. Allahü teâlâ, kendisine itaat edenlere bol ihsânlarda bulunur.