"Allahü teâlânın rızâsına, sevgisine kavuşmak için, ihlâs ve kalbiselim sahibi olmak lâzımdır. Kalb de, ancak Resûlullah Efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) inanmak, O'nu sevmek, O'na tâbi olmakla temizlenir. Bunun için, kısa yol, kolay yol, bir veliyi tanıyıp, onun sözlerinden Ehl-i sünnet itikâdını, fıkıh bilgilerini ve tasavvufun edeplerini kolayca öğrenmek ve bunlara uymak şartı ile, kalbini onun kalbine bağlamaktır...

Bir veli, kendi üstâdlarından almış olduğu yazılı vesikadan ve bütün sözlerinin, hareketlerinin İslâmiyete uygun olmasından anlaşılır. Böyle bir veli görülemediği zaman, imânı, fıkıh bilgilerini ve edepleri, bir ârifin kitaplarından öğrenerek, onun rûhuna bağlanır, onun üveysisi olur...

Bu nâçiz eserimde, kalbini evliyânın kalbine bağlamanın hakikatinden ve gizli sırlarından bahsetmedim. Çünkü bütün bunlar, manevi zevk ile ve bizzat o hâli yaşamakla anlaşılabilecek şeylerdir. Onun için de bu fakir (İbrâhim Fasih), bu ince hâllerden bahsetmekten âcizdir. Nasıl âciz olmam ki, bu incelikleri bilmek, tasavvuf yolunda sultan olanların sırlarındandır. Evliyânın kalbiyle irtibât kurmanın, Resûlullahın sünnet-i şerifinde mevcûdiyetini delilleri ile anlatırken, hatâya düşmekten Allahü teâlâya sığınırım. Gerek hayatlarında ve gerekse âhıreti teşriflerinden (vefâtından) sonra, Resûlullah Efendimizin mübârek rûhlarından, ledünni ilimleri ve ilâhi marifetleri almak husûsunda faydalanmak; Resûlullah Efendimizle, Resûlullah Efendimizden feyz alacak kimse arasında, rûhani bir münâsebetin (irtibâtın) meydana gelmesine bağlıdır. Çünkü, ledünni ilimler ve ilâhi marifetler rûhani şeylerdir. Onun için Resûlullah Efendimizle, bu ilimleri Resûlullah Efendimizden feyiz yoluyla alacak kimse arasında, rûhani bir irtibâtın olması lâzımdır. Ancak dinin hükümlerini, emir ve yasaklarını bilmek, böyle rûhani bir irtibâtı gerektirmez. Çünkü zâhiri ilimler, sâdece Resûlullah efendimizin mübârek sözlerini duymak, işlerini, hareketlerini ve hâllerini yani sünnet-i seniyyesini görmekle elde edilir."