Cüneyd-i Bağdâdi'ye; "İhlâsı kimden öğrendiniz?" diye sorduklarında; "Mekke-i mükerremede bulunuyordum. Bir berber gördüm. Ona; "Allah rızâsı için benim saçlarımı düzeltebilir misin?" dedim. Berber; "Elbette" dedi. O sırada, mevki sahibi birini tıraş etmekte idi. Hemen tıraşını bırakıp; "Efendi, kalk. Bir kimse Allah için bir şey istedi mi, bütün işler durur, derhal ona bakılır" dedi... Sonra berber koltuğuna beni oturtup tıraş etti. Sonra da bana bir miktar altın verip; "İhtiyaçların için lazım olur, onlara harcarsın!" dedi. Ben bu hâle çok hayret edip, elime geçecek ilk parayı kendisine hediye etmeye niyet ettim. Az bir zaman sonra bana Basra'dan bir kese altın gönderdiler. Hemen götürüp o keseyi ona verince sebebini sordu. Ben de niyetimi açıkladım. Bunun üzerine bana; "Sen, Allah rızası için beni tıraş et" dedin. Ben de o niyetle seni tıraş ettim. Şimdi bunları alırsam, niyetimde bir değişme olmasından korkuyorum" dedi...

Bir gün Cüneyd-i Bağdâdi hazretleri câmide iken bir zat içeri girdi ve iki rekat namaz kıldı; sonra bir kenara çekildi. Biraz sonra, işaret ile Cüneyd-i Bağdâdi'yi yanına çağırdı. Yanına gittiğinde; "Ey Ebü'l-Kâsım! Allahü teâlâya ve dostlara kavuşma vaktim yaklaştı. Vefatımdan sonra yıkanmam, kefenlenmem ve defnim bittikten sonra senin yanına bir genç gelir, elbisemi, asâmı ve su kabımı ona verirsin. O, Allahü teâlâ katında mânevi derecesi olan birisidir" dedi. O zât vefat edip, defnedildikten sonra Cüneyd-i Bağdâdi'nin yanına bir genç geldi ve; "Emanet nerede ey Ebü'l-Kâsım?" dedi. O da; "Sen bunu nereden biliyorsun? Bize söyle" deyince; "Falanca yerde bulunuyordum. Gizliden bir ses bana; "Kalk! Cüneyd'e git. Ondaki şu şu emaneti al. Sen ebdal denilen evliyâdan birinin yerine tayin edildin" dedi. Bunun üzerine Cüneyd-i Bağdâdi emanetleri ona verdi. O genç gusül abdesti aldıktan sonra, o elbiseleri giyip, gitti...