"İlim altı şey ile tamam olur. Bunlar: Kuvvetli bir zihin, uzun zaman, zenginlik, öğrenilenle amel, mütehassıs bir hoca ve o ilme duyulan arzu ve istek. Bunlardan biri eksik oldu mu, ilim de eksik olur." Burada arzu ve isteğin zikredilmesi şunun içindir: Eğer nefis bir şeye arzu duyarsa, onun ele geçmesi için büyük bir çaba harcar. İnsan, ilmi çalışması kadar elde eder. Zenginliğin zikredilmesi ise, geçim derdi ilimden alıkoymasın diyedir. Hocanın mütehassıs olması ise, böyle olmayan hoca insanı yanlış yollara götürdüğü içindir. Mâlik bin Dinar buyurdu ki: Bazı semâvi kitaplarda okudum, buyuruluyor ki: Hikmet; şerefi çoğaltır ve köleyi sultanlar meclisine oturtur."

Ebû Esved ed-Düeli, "İlimden daha aziz bir şey yoktur. Sultanlar insanlara, âlimler de sultanlara hükmediyorlar" buyurmuştur. Ebû Zeyd Temimi buyuruyor ki: "Nerede bir âlim duyduysam, ondan bir şeyler öğrenmek için ona koştum." Müellif, "İlim, çok müzâkere, ders vermek, çok ibâdet ve kuvvetli bir zihin ile muhafaza edilir" buyurmaktadır.

İlim, kalbe doğan bir nûrdur. İlmin tadını alan bir daha ilmi bırakmaz ve ölene kadar ilme doymaz. Said bin Cübeyr buyuruyor ki: "Kişi öğrenmeye devam ettiği sürede âlim, öğrenmeyi terk ettiğinde olduğundan daha câhildir." Said bin Müseyyib ise, "Gece ve gündüz, aç ve susuz olarak bir tek hadis-i şerif öğrenmek için dolaştığım olurdu" buyurmuştur.

Kevâkib-ül-mudiyye adlı eserinde, Îsâmiyyette ilk olan hâdiseleri anlatır. Bunlardan bir kısmı şöyledir:

İlk ayakkabısını çıkarıp Kâbe'ye giren, Velid bin Mugire'dir. İlk ata binen ve ilk Arabi kitap yazan Hazreti İsmail'dir (aleyhisselam). Araplardan Hanif dininde olup da, ilk öldürülen Adiy bin Zeyd'dir. İlk hediye Peygamber efendimize Medine'de Zeyd bin Sâbit'in (radıyallahü anh) hediyesidir. İlk at zekâtı alan Hazreti Ömer'dir (radıyallahü anh). Resûlullahla ilk alışveriş yapan Sinân bin Ebi Sinân Esedi'dir (radıyallahü anh)