Ebü'l-Meâli bin Abdürrahmân, Osman bin Huneyf'den (radıyallahü anh) şöyle bildirdi: Bir âmâ Resûlullaha (sallallahü aleyhi ve sellem) gelerek; "Yâ Nebiyyallah! Gözümü kaybettim. Bana duâ et" dedi. O zaman Resûlullah o şahsa; "Abdest al, iki rek'at namaz kıl, sonra; (Allahümme inni es'elüke ve etevec-cehü ileyke bi-nebiyyike Muhammedin nebiyyir-rahmeti yâ Muhammed! İnni esteşfiu bike fi reddi basari Allahümme) de!" buyurdu. O şahıs buyurulanı yaptı. Allahü teâlâ ona gözünün görmesini tekrar ihsân etti. Resûlullah o şahsa; "Senin ihtiyâcın olursa, yine böyle yap" buyurdu.

Sa'd (radıyallahü anh), Resûlullahtan kapısını çalarak izin istediğinde, Resûlullah ona "(Kapıyı çalıp) izin istediğinde kapıya karşı durma! (Kapının sağ veya sol tarafında dur)" buyurdu.

Ebû Mûsâ buyurdu ki: Bir gece Medine'de bir ev yandı. Bu durum Resûlullaha haber verilince, "Ateş size düşmandır. Nerede uyursanız uyuyunuz, (yanan) ateşi söndürünüz" buyurdu.

Sâlim'in (radıyallahü anh) babasından rivâyet ettiği hadis-i şerifte, Resûlullah buyurdu ki: "Uyuyacağınız zaman, evinizde (yanar hâlde) ateş bırakmayınız."

Câbir bin Sem'a (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Resûlullah sabah namazını kılınca, güneş doğuncaya kadar otururdu."

Enes bin Mâlik buyurdu ki: "Resûlullah bir kimse ile müsâfeha edince, o kimse elini çekmedikçe, mübârek elini ondan ayırmazdı. O kimse yüzünü çevirmedikçe, mübârek yüzünü ondan çevirmezdi. Bir kimsenin yanında otururken, iki diz üzerinde oturur, ona hürmet için mübârek bacağını dikip oturmazdı."

Abdurrahmân bin Sa'd'ın (radıyallahü anh) babasından rivâyet ettiği hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Yetip de az olan, çok olup da atılandan daha hayırlıdır."

Diğer hadis-i şeriflere buyuruldu ki: "İlim müminin dostu, hilm veziri, akıl delili, amel hayra götürücüsü, yumuşaklık babası, incelik kardeşi, sabır askerlerinin komutanıdır."

"Size bir şey haber vereyim mi? Onu yaptığınız zaman, birbirinizi seversiniz. Aranızda selâmı yayınız."

"Bir kimse bildiği ilmi gizlerse, kıyâmet gününde ateşten bir gömlek giydirilir."