Allahü teâlâ insanda üç şey yarattı: Akıl, kalb ve nefis. Akıl ve nefis beynimizde, kalb göğsümüzün sol tarafındaki yüreğimizdedir. Bunlar, madde değildir. Yer kaplamazlar. Nefis, dünya zevklerine, lezzetlerine düşkündür. Bunların iyi, fena, faydalı, zararlı olduklarını düşünmez. Arzuları, şeriatın emirlerine uygun olmaz. Şeriatın yasak ettiği şeyleri yapmak, nefsi kuvvetlendirir. Daha beterini yaptırmak ister. Fena, zararlı şeyleri, iyi gösterip, kalbi aldatır. Kalbe bunları yaptırarak, zevklerine kavuşmak için çalışır...

Kalbin nefse aldanarak, fena huylu olmaması için, kalbi kuvvetlendirmek ve nefsi zayıflatmak lâzımdır. Aklı kuvvetlendirmek, İslâm bilgilerini okuyup, öğrenmekle olduğu gibi, kalbin kuvvetlenmesi, yâni temizlenmesi de, şeriata uymakla olur. Şeriata uymak için, ihlâs lâzımdır. (İhlâs), işleri, ibâdetleri, Allahü teâlâ emrettiği için yapmak, başka hiçbir menfaat düşünmemektir.

Kalbde ihlâs hâsıl olması, kalbin zikretmesi ile, yâni Allah ismini çok söylemesi ile olur. Zikrin nasıl yapılacağını, Mürşid-i kâmilden öğrenmek ve akılda bulunan ve his organlarından gelen dünya düşüncelerini kalbden çıkarmak şarttır. Dünya düşüncesi hiç kalmazsa, kalb kendiliğinden zikretmeye başlar. Şişedeki su boşalınca, havanın şişeye kendiliğinden, hemen girmesi gibidir. Kalbi dünya düşüncelerinden korumak, kalbin Mürşid-i kâmilin kalbinden feyiz [Nûr] alması ile olur. Kalbden kalbe (feyiz), muhabbet yolu ile akar. Mürşidin başka memlekette bulunması veya vefât etmiş olması, feyiz gelmesine mani olmaz.

(Mürşid), İslâm bilgilerini iyi bilen ve şeriata tâm uyan, ihlâs sahibi, Ehl-i sünnet âlimidir. Şeriata uymak ve Mürşid-i kâmilden feyiz almak, kalbi kuvvetlendirdiği gibi, nefsi zayıflatır. Bu sebep ile (nefis), kalbin şeriata uymasını, Mürşid-i kâmilin sohbetinde bulunmayı, kitaplarını okumayı istemez. Dinsiz, imansız olmasını ister.

Akıllarına uymayıp, nefislerine uyan kimseler, bunun için, dinsiz olmaktadır. Nefis ölmez. Fakat, gücü kuvveti kalmayınca, kalbi aldatamaz.