Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdular ki: "İstişâre eden pişman olmaz. İstihâre eden zarar etmez." Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerimde Resûlullah Efendimize müşavere etmeyi emredip, meâlen şöyle buyuruyor: "...İş husûsunda, onlarla müşavere et. Bir iş için azmettiğin zaman, Allahü teâlâya güvenip, dayan... (Âl-i İmrân-159)."

Hakimler dediler ki: Sırrın senin kanın gibidir. Onu neşeye akıttığına bak. Onlar bununla, sırrı ifşa etmenin kanı akıtmak gibi olduğunu söylediler. Kişinin göğsü, kendi sırrı için dar olunca, sırrını emânet ettiği kişinin göğsü daha dardır. Birisine: "Senin sırrını gizleme durumun nasıldır?" diye sordular. O, "Kalbim, sırrım için kabirdir" cevâbını verdi."

Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerimde Peygamber efendimize meâlen şöyle buyurdu: "...Eğer, kaba, katı yürekli olsaydın, muhakkak onlar etrâfından dağılıp gitmişlerdi. Artık onları bağışla ve kendilerine Allahü teâlâdan mağfiret dile..." (Âl-i İmrân-159).

Ömer bin Abdülaziz, halife olunca, Sâlim bin Abdullah'a ve Muhammed bin Ka'b'a birisini gönderip, çağırttı. Onlar gelince: "Bana tavsiyelerde bulunun, yol gösterin" dedi. Bunun üzerine, Sâlim bin Abdullah: "Sen, insanları kendine; baba, oğul, kardeş yap. Baba makamında olanlara, babana yaptığın gibi iyilik yap. Kardeşin durumunda olanları koru ve gözet. Evlâdın mesabesinde olanlara, kendi çocuklarına yaptığın merhameti yap. Muhammed bin Ka'b da: Kendin için istediğini insanlar için de iste. Kendin için istemediğin, iyi görmediğin şeyi, onlar için de isteme. Şunu iyi bil ki, sen ilk ölen halife değilsin" buyurdular. Halife Mensûr, oğlu Abdullah bin Mehdi'ye "İyice düşünmeden bir iş hakkında karar verme. Çünkü akıllı kimsenin düşünmesi, öyle bir aynadır ki, kişiye iyi ve kötü taraflarını gösterir. Halifeyi ancak takvâ, sultanı teb'asının ona itaati, halkı da adâlet ile muâmele etmek düzeltir. İnsanlardan affa en lâyık olanı, ceza vermeye en çok güç yetenidir, insanların aklı en az olanı, kendisinden aşağıda olanlara zulüm edenidir" diye nasihat ettiler.