Kimsenin Yaptığı Yanına Kalmaz

Rahat bir nefes alan bahçıvan iþine döner. Bir gün bakar ki, bir yılan yaprakları düþüren bülbülü yakalamıþ, yutmak üzere, otların arasında kayıp gidiyor. Heyecanla yine halifeye gelir:

- Sultanım der, bülbülü bir yılan yakalamıþ, yutarken gördüm.

Sultan yine telaþsız:

- Merak etme efendi der, yılanın yaptıðı da yanına kalmaz!.

Bahçıvan yine iþine döner... Bir ara bahçede çalıþırken otların arasında yılanı görür. Hemen elindeki küreðiyle darbe üstüne darbe indirerek yılanı orada öldürür. Sevinçle geldiði halifeye durumu anlatır:

- Sultanım der, bülbülü yakalayan yılanı ben de bahçede otlar arasında yakalayıp küreðimle öldürdüm. Harun Reþid yine sakin:

- Bekle efendi bekle der, senin de yaptıðın yanına kalmaz!. Nitekim çok geçmez bahçıvan hatalar yapar. Yakalayıp halifenin huzuruna çıkarırlar. Cezalandırılmasını isterler. Halife emrini verir.

-Atın bunu zindana!. Hemen yaka paça zindana doðru götürürken geriye dönen bahçıvan þunları söyler:

-Sultanım der, bülbülün yaptıðı yanına kalmaz dediniz, onu yılan yuttu. Yılanın yaptıðı yanına kalmaz, dediniz, onu da ben öldürdüm.

Þimdi benim yaptıðım da yanıma kalmıyor, sen zindana attırıyorsun.. Herkesin yaptıðı yanına kalmıyor da seninki mi yanına kalacak? Demek sana da bir yapan çıkacak... Öyle ise gel sen bana yapma ki bir baþkası da sana yapmasın!..

Harun Reþid, doðru söyledin bahçıvan, diyerek:

- Bırakın bahçıvanı, çiçekleri sulamaya devam etsin!.. Derler ki:

- Sultanımız, yaptıðı yanına kalır!..

- Hayır der, kimsenin yaptıðı yanına kalmaz. En aðır þekliyle ahirette ödemeye tehir edilir. Ama gafil insanlar bunun farkına varamaz da, yaptıðı yanına kaldı sanırlar!..