Kitab, Sünnet, Icmâ Ve Kıyâs

"Şer'i ilimlerin kaynağı Kitab, Sünnet, İcmâ ve bunlardan istinbât olunan (çıkarılan) 'Kıyâs'tır.

Kitap: Allahü teâlâ tarafından, Cebrâil isminde bir melek vâsıtasıyle Muhammed aleyhisselâma Kureyş kabilesinin lügati, dili ile vahyedilen Kur'ân-ı kerimdir. Kur'ân-ı kerimin kelimeleri Arabçadır. Fakat bu kelimeleri yan yana dizen Allahü teâlâdır. Bu Arabi kelimeler, Allahü teâlâ tarafından dizilmiş olarak âyet hâline gelmiştir. Cebrâil aleyhisselâm, bu âyetleri, bu kelimelerle ve bu harflerle okumuş, Muhammed aleyhisselâm da mübarek kulakları ile işiterek, ezberlemiş ve hemen Eshâbına okumuştur.

Sünnet: Dinde takip edilen yola denir. Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) kendiliğinden yaptığı ve kaçındığı şeylerdir. Resûlullahın sözleri, yaptıkları ve başkalarının yaptığını görüp beğendiği için menetmediği, yasak olduğunu bildirmediği şeylerdir. Kavli, fiili ve takriri sünnet olmak üzere üçe ayrılır. Sünnet, farz ve vâcib emirlerden sonra, Müslümanlardan edası, yapılması istenenlerdir. Peygamberimizin sözlerine "Hadis-i şerif denir. Dinde, Kur'ân-ı kerimden sonra en kuvvetli senet, vesika hadis-i şeriflerdir.

İcma: Her asırdaki adâlet ve ictihâd sahibi âlimlerin bir meselede söz birliği ile olur. İcma huccettir, delildir. İcma meselesinde, âlimlerin çokluğu veya azlığı önemli değildir. İcmâ, derece derecedir. En kuvvetli icmâ, Eshâb-ı Kirâmın icmâsıdır. Çünkü onda hilâf yoktur.

Kıyâs: Dinde açıkça emir veya yasak edilmemiş işlerin hükümlerini, Kur'ân-ı kerimde, hadis-i şeriflerde ve icmâ-i ümmette açıkça bildirilen hükümlere benzeterek çıkarmaya denir. Bu kıyâsı, benzetmeyi yaparak, açıkça emir veya yasak edilmemiş işlerin, açıkça bildirilenlere benzetilmelerini, Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerimde derin âlimlere emretmektedir. Bu benzetmeyi yapabilecek âlimlere "Müctehid" denir."Şer'i ilimlerin kaynağı Kitab, Sünnet, İcmâ ve bunlardan istinbât olunan (çıkarılan) 'Kıyâs'tır.