Resûlullah Efendimizin "sallallahü aleyhi ve sellem" en büyük mucizesi Kur'ân-ı kerimdir. Kıyâmete kadar bâki kalacaktır. İnsanların dilinde okunacak ve sayfalarda yazılı duracaktır. Hattâ Kur'ân-ı kerim bir değil binlerce mucizedir. Onun en kısa bir sûresinde, meselâ Kevser sûresinde sayısız mucizeler vardır. Bütün insanlar birleşseler, Arabların beliğleri bir araya gelip yardımlaşsalar, bir âyet-i kerimesini söylemekten âcizdirler. Kur'ân-ı kerim, fesâhat ve belâgatta o kadar yüksektir ki, Arab kabilelerinin bütün fasihleri ve beliğleri onun benzerini söylemeye güç yetiremezler. Kur'ân-ı kerimin şaşırtıcı nazmı ve hayrete düşürücü üslûbu Arabların bütün üslup ve terkiplerinden mümtâzdır. Hiçbiri ona benzemez. Arabların sözleri arasında ona benzer bir söz ne nâzil olmadan önce, ne de nâzil olduktan sonra aslâ vâki olmamıştır.

Resûlullah Efendimiz bir gün Kur'ân-ı kerim okuyordu. Arabların fasihlerinden olan Velid bin Mugire işitti ve rikkate geldi. Ebû Cehil onun bu hâlini görünce sitem etti. Bunun üzerine Velid bin Mugire şöyle dedi: "Vallahi sizden hiçbiriniz Arabların sözlerini ve şiirlerini benden iyi bilmezsiniz. Muhammed'in (aleyhisselam) okuduğu hiçbirine benzemez!"

Kur'ân-ı kerimin icâzından biri de nazmının şâmil olduğu haberlerdir. Geçmiş asırlarda ve beldelerde, geçmiş ümmetlerin vakalarını ve dinlerindeki hükümleri bildirmesidir. Ehl-i kitâbın âlimleri, ömürlerini bunları araştırmak ve öğrenmek için harcamışlar ve tam olarak öğrenememişlerdir. Ehl-i kitâb âlimlerinin Resûlullah Efendimize gelerek görüşüp, konuştukları malûmdur. Çok kere ehl-i kitap âlimleri, Resûlullah Efendimize suâl sorarlardı ve suâllerini cevaplandıran âyet-i kerimeler nâzil olurdu. Hepsi tasdik ederler, inkâr etmeye mecâlleri kalmazdı.

Kur'ân-ı kerim, gayba âit ve gelecekte olacak hâdiseleri bildirmesi bakımından da mucizedir. Bunlardan bir kısmı vâki olmuştur. Bir kısmı da şüphesiz vukû bulacaktır.