Selefin (daha önceki âlimlerin), Eshâb-ı kirâmın tabakalarını, her birinin üstünlüklerini bildirmeye gayret ettiklerini gördüm. Çünkü onlara uymak ve gittikleri yolda yürümek, dinimizin emridir. Sahabeyi görmekle şereflenen Tabiini ve onların yolunda bulunan seçilmiş yüksek âlimlerin tabakalarını da bildirdiler. Çünkü bunlar da, Eshâb-ı kirâm ile bizim aramızda vâsıta olmuşlar ve fıkıh, ahkâm ve hudûd, meâni ve çeşitli ilim yollarını yerine getirmişlerdir. Onlardan sonra, çeşitli memleketlerde yetişen ve herkes tarafından bilinen "Eshâb-ı fetâvâ"dan olan fıkıh âlimleri meşhûr oldu.

İmâm-ı a'zam Ebû Hanife'nin mezhebinde olan âlimlerin de, onun eshâbının ve ona tâbi olanların, meselâ, Ebû Yûsuf, Ya'kûb bin İbrâhim, Muhammed bin Hasen eş-Şeybâni, Züfer, Hasen bin Zeyyâd, Hasen bin Ebi Melek, Esed bin Amr, Seddâd bin Hakim, Abdullah bin Mübârek ve İmâm-ı a'zam Ebû Hanife'den rivâyette bulunan daha nice âlimlerin yollarını medhettiklerini, övdüklerini gördüm. Ben de İmâ'm-ı Şafii'nin eshâbından, onun mezhebindekilerden, zamanındaki yardımcılarından ve ondan rivâyet edenlerden tanıdıklarımın isimlerini yazmaya karar verdim, önce, İmâm-ı Şafii'nin nesebini yazmaya başladım:

İmâm-ı Şâfii'nin ismi ve nesebi; Muhammed bin İdris bin Abbâs bin Osman bin Şafii bin Saib bin Ubeyd bin Abd-i Yezid bin Hâşim bin Muttalib bin Abd-i Menâf'tır. Künyesi Ebû Abdullah'tır. Âlimlerden birçoğu, Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimizden bildirilen sahih, doğru olan haberleri delil kabul ederek, onun mezhebini seçtiler ve herkesi bu haberlere ve manasına tâbi olmayı bildirdiler. Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

"İmâmlar, Kureyş'tendir."

"Kureyş'ten ilim öğreniniz. Onlara ilim öğretmeyiniz!"

"Kureyş'i önde tutunuz."

"Kureyş'te olan bir kişinin reyi, Kureyşi olmayan iki kişinin reyinden daha faziletlidir."

"Kureyş'e sövmeyiniz. Zira Kureyşli bir âlim, yeryüzünü ilimle doldurur."