Marûf-ı Kerhî

"Hangi din üzeresin?"
Müslüman olan ve ilim tahsil eden Ma'rûf-ı Kerhi, uzun seneler sonra memleketine döndü. Büyük bir sabırla onu bekleyen annesi bağrına bastıktan sonra "Hangi din üzeresin?" diye sordu. Ma'rûf, "İslâm dini üzereyim" deyince annesi; "Eşhedü enlâ ilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûlüh" diyerek imân ile şereflendi. Bunun üzerine bütün âile Müslüman oldu.
Ma'rûf-ı Kerhi hazretleri dinin emirlerini gözetmekte, ibâdette, haram ve şüphelilerden kaçmada çok meşhûr idi. İmâm-ı Ali Rızâ'nın hizmetinde bulunmuş, onun çocuklarıyla beraber yaşamış ve Ehl-i beytten bilinmiştir. İmâm-ı Ali Rızâ; "Ma'rûf, huy ve muhabbet bakımından Ehl-i beyttendir. Fakat ırk ve neseb bakımından değil. Muhakkak o kerem ve izzet bakımından, Selmân-ı Fârisi'nin ceddimize ilhak edilip Ehl-i beytten sayıldığı gibi, o da bize dâhil edilmiştir" buyurmuştur.
Ma'rûf-ı Kerhi, Dâvûd-i Tâi hazretlerinden feyz almış olup; büyük velilerden Sırriyi Sekâti de, Ma'rûf-ı Kerhi'den ders ve feyz alarak yetişti. Hârun Reşid devrinde yaşadı. Muhaddis olup, zamânının meşhûr hadis âlimlerinden hadis dinlerdi...

"Gömleğimi bir fakire ver!"
Ma'ruf-i Kerhi hazretleri ölümü yaklaştığında vefakâr talebesi Sırrıyi Sekati'ye döner ve;
-Ben ölünce üzerimdeki gömleği bir fakire ver, der. Zaten mübareğin bütün serveti o gömlektir! Hasılı bu âlemden geldiği gibi gider.
Ma'rûf-ı Kerhi hazretleri kimseyi kırmaz ve herkese insanca muamele eder. Bu yüzden onu herkes sever. Komşuları cenazesini paylaşamazlar. Hristiyanlar ve Yahudiler de gelir onu kendi mezarlıklarına defnetmeye kalkışırlar. Ancak tabutu yerinden bile oynatamazlar, halbuki Müslümanlar el attığında naaş tüy gibi hafifler ve kuş gibi uçar. Orada bulunanlar topyekun Müslüman olurlar...