Mahmûd Zengenî Hazretleri
"Ben hiçbir zaman midemi doyurmadım. Çünkü ne zaman midemi dolduracak olsam, ya günaha düşerim veya günah işleme arzusuna kapılırım."
Şöyle anlatır: "Beni İsrâil'de yedi yüz sene Allahü teâlâya ibâdet eden bir âbid dâimâ; 'Yâ Rabbi! Senin rızânı isterim!' diyordu. O sırada peygamber olan Danyal aleyhisselâma vahiy geldi ki; (O âbide söyle, eğer göktekilerin ve yerdekilerin ibâdetini yapsa, yeri Cehennem'dir!..) Danyal aleyhisselâm bunu o âbide bildirdi. Bunu duyunca sevindi ve; 'Ey Rabbimin hükmü! Ne hoşsun! Onun kazâsı hoş geldin!' dedi. Sonra da; 'Ey Allah'ın peygamberi! Yedi yüz yıl Hakk'ın rızâsını istedim. Onun mülkünde kendimi sivrisinekten aşağı kabûl ettim. Şimdi, Cehennem'in odunu olmaya lâyık olduğumu ve Onun rızâsının bunda bulunduğunu, yâni Cehennem'e gideceğimi anladım. Artık O'nun rızâsı olan yeri ister oldum' dedi. Yine vahiy geldi ki: (Ey Danyal! O kuluma söyle, o benden râzı olunca, ben de ondan râzıyım. Onu Cennet ve Cemâlime lâyık eyledim.)"
KENDİNİ?HESABA?ÇEK!..
"Kul hangi sebeple Cennet'e girer?" diye sorduklarında; "Beş şey ile: Eğrilik bulunmayan bir doğruluk, gevşeklik bulunmayan bir gayret, gizli âşikâr Allahü teâlâyı anmak (murâkabe etmek), yol hazırlığı yapıp, ölüme hazırlanarak, ölümü beklemek, hesâba çekilmeden önce kendini hesâba çekmek" buyurdu.
"Allah korkusunun alâmeti nedir?" denilince; "Bu korkunun, diğer bütün korkulardan kişiyi emin kılmasıdır" cevâbını verdi.
Mahmûd Zengeni hazretleri, vefatına yakın, "Kulun ihlâs sâhibi kimselerden olduğu nasıl belli olur?" diye sorduklarında; "Kendisini tam mânâsıyla ibâdete verip, insanların nazarında mertebe ve itibârının silinmesini severek kabûl ettiği zaman" cevâbını verdi...