Muğlalı Mustafa Efendi

Allahü teâlâ, abes, fâidesiz hiçbir şey yaratmaz. Askerin, ordunun vazifesi, devleti kuvvetlendirmektir. Bu parlak dinin yayılması, devletin yardımı ile olur. (İslâmiyyet kılınçların altındadır) buyuruldu. Bu kıymetli iş, duâ askerine de ihsân edilmiştir. Duâcılar, fakir, muhtaç ve hep sıkıntı içinde yaşıyan kimselerdir.
Devletin kuvvetlenmesi için yardım yapılması iki dürlü olur: Birincisi, maddi sebeblerle olur. Bu da, asker ile, ordu ile yapılır. Bunların hepsi meydânda olan, görülen yardımlardır. Yardımın ikincisi, hakiki yardım olup, sebebleri yaratan tarafından yapılmaktadır. İmrân sûresinin yüzyirmialtıncı âyetinde ve Enfâl sûresinde meâlen, (Yardım, ancak ve yalnız Allahdandır) buyuruldu. Bu yardıma, duâ ordusu vâsıtası ile kavuşulur. Duâ ordusunun askerleri, herkesten aşağı ve kalbleri kırık olduğu için, gazâ ordusu askerinden dahâ ileri oldu. Sebebleri geride bırakarak, bunların yaratıcısı ile ilgi kurdu.
Bundan başka, duâ, kazâyı, belâyı defeder. Hep doğru söyleyici "aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselâm", (Kazâ, ancak ve yalnız duâ ile durdurulur) buyurdu. Kılınç, cihâd kazâyı durduramaz. Görülüyor ki, duâ ordusunun askerleri, kuvvetsiz ve kırık oldukları hâlde, gazâ ordusunun askerinden dahâ ehemmiyyetlidir.

FAKİRLERİ VESÎLE ETMEK
Duâ ordusunun askerleri, gazâ ordusu askerlerinin rûhu gibidir. Gazâ ordusunun askerleri, onların kalıpları, bedenleridir. O hâlde, gazâ ordusunun askeri, duâ ordusu olmadıkça, iş başaramaz. Çünkü, rûhsuz bedene hiçbir yardımın ve kuvvetin fâidesi olmaz.
Bunun içindir ki, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem", gazâlarında ve sıkıntılı zamânlarında, muhâcirlerin fakirleri hürmetine Allahü teâlâdan yardım dilerdi. Askeri, ordusu olduğu hâlde, muhâcirlerin fakirlerini vesile ederek duâ ederdi...