Muhammed Basrî

Ebû Hüreyre'den (radıyallahü anh) mü'minlerin okuduğu salevât-ı şerifelerin Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimize bildirildiğini şöyle haber verdi: Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Her ayın ilk üç gecesi ve günü, bana çok salevat okuyunuz. Çünkü bu ikisi, sizden bana ulaştırılır. Toprak, elbette Peygamberlerin cesetlerini yemez."
Bir köylü Resûlullah efendimizin yanına gelip, yağmur yağması için dua etmesini istedi ve "Senden başka sığınağımız yoktur. İnsanların koşacakları yer, ancak Peygamberleridir" dedi. Resûlullah efendimiz buna karşı bir şey söylemedi. Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) buyurdu ki: Resûlullah efendimiz hemen kalkıp minbere çıktı. Yağmur yağması için dua etti. Dua bitmeden yağmur yağmaya başladı."
Müslümanlar Resûlullah efendimizin kabri başında selam verince, o selamı işitip ona cevap verir. Efendimiz buyurdu ki: "Bir kimse bana selam verince, Allahü teâlâ, ruhumu geri verir. Onun selamına cevap veririm." Yine buyurdu ki: "Bir kimse tanıdığı bir kabir yanına gelip selam verirse, meyyit onu tanır ve selam verir. Tanımadığı kabrin başına gelip selam verirse, selamına, cevap verir."
Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Eshabım gökteki yıldızlar gibidir. Hangisine uyarsanız, hidayete kavuşursunuz." Bu hadis-i şerif, eshab-ı kiramın büyüklüğünü ve hepsini sevmemiz lazım olduğunu bildirmektedir.
Mahşerde çok büyük azap olacak, güneş insanlara bir mızrak boyu yaklaşacak, insanların terleri ta ağızlarına kadar çıkacaktır. Hatta kâfirler bile "Cennet ise Cennet, Cehennem ise Cehennem! Yâ Rabbi bizi bu azaptan kurtar" diye yalvaracaklar. Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz "İnsanlar haşrolunduklarında, kırk yıl gözleri semaya dikilmiş olarak dururlar. Kendilerine hiçbir kimse tek kelime söyleyemez. Bu esnada güneş başlarının ucunda kendilerini yakar ve iyi kötü herkes, ter deryası içinde kalır. Ter ta boğazlarına çıkıncaya kadar hep bu halde kalırlar" buyurdu.