Muhammed Nesâvî Hazretleri
"Allahü teâlânın kulundan râzı olmasının alâmeti nedir?" diye sorulunca, buyurdu ki: "İbâdetlerin tatlı ve rahat, günahların zehir ve ağır gelmesidir."
"Cömert, cömertliğini küçük görmedikçe ve onu kabûl edeni kendinden üstün görmedikçe sofi olamaz."
"Fakirlerle sohbet eden kimse, onlarla; sırrın selâmeti, nefsin cömertliği, gönlün genişliği, nimetlerle mihnetin kabûlü husûsunda sohbet etsin."
"Fakirlerin en fakiri, kendisini gani edecek kimseye (Allahü teâlâya) ulaşamayan (hidâyet bulamayan)dır."
"İyilik ve mürüvvet, dinin muhâfızı, insanın koruyucusu, müminin bekçisidir."
"Allahü teâlâya sevap umarak veya azâbından korkarak hizmet eden, tamahını ve hasisliğini ortaya koyar. Kulun efendisine bir bedel (menfaat) karşılığı hizmet etmesi ne kötü şeydir."
"HEY! SANA NE OLUYOR?!."
"Bu yolun başlangıcında iken, nefsin âfetlerini görür ve onun gizlendiği yerleri bilir vaziyete gelmiştim. Ona karşı kalbimde dâimi sûrette bir kin vardı. Bir gün boğazımdan tilki yavrusunun çıkardığı ses gibi bir şey çıktı. Allahü teâlâ beni, onu tanır hâle getirdi. Anladım ki o, nefstir, ayaklarımın altına aldım, çiğnemeye başladım, ama her tekme atışımda daha da büyüyordu. Ona; 'Hey sana ne oluyor, her şey döğmek ve sıkıntı çekmekle helâk oluyor. Sen ise daha da fazlalaşıyorsun?' dedim. Bana dedi ki: Benim yaratılışım terstir. Bir şeye sıkıntı ve üzüntü veren bir şey, bana rahat ve zevk verir. Diğer şeylere rahatlık temin eden bir şey, bana meşakkat getirir."
Muhammed Nesâvi hazretleri vefatından kısa bir zaman önce buyurdu ki:
"Mürüvvet; dinini korumak ve nefsini tanımak, müminlere hürmet etmek, kendi kusurlarını görmektir."