Allahü teâlâ, birçok âyet-i kerimede, amâl-i sâliha işleyen müminlerin, Cennete gireceklerini bildiriyor. Bu âmâl-i saliha, İslamın beş rüknü, direğidir. Bir kimse İslamın bu beş temelini hakkı ile, kusursuz yaparsa, Cehennemden kurtulması kuvvetle umulur. Çünkü salih işler, aslında bunlar olup, insanı günahlardan ve çirkin şeyleri yapmaktan korur. Nitekim, Ankebût sûresi, kırkbeşinci âyetinde meâlen, "Kusursuz kılınan bir namaz, insanı pis, çirkin işleri işlemekten korur" buyuruldu. Bir insana, İslamın beş şartını yerine getirmek nasip olursa, nimetlerin şükrünü yapmış olur. Şükrü yapınca, Cehennem azabından kurtulmuş olur. Nisâ sûresi, yüzkırkaltıncı âyetinde meâlen, "İman eder ve şükrederseniz, azap yapmam" buyuruldu. O halde, İslamın beş şartını yerine getirmeye can ve gönülden çalışmalıdır.

Bunların en önemlisi namazdır ki, dinin direğidir. Namazın edeblerinden bir edebi kaçırmayarak kılmaya gayret etmelidir. Namaz tamam kılınabildi ise, İslamın esas ve büyük temeli kurulmuş olur. Cehennemden kurtaran sağlam ip yakalanmış olur. Namaza dururken, (Allahü ekber) demek, "Allahü teâlânın, hiçbir mahlukun ibadetine muhtaç olmadığını, her bakımdan hiçbir şeye ihtiyacı olmadığını, insanların namazlarının, ona faydası olmayacağını" bildirmektedir. Namaz içindeki tekbirler ise, "Allahü teâlâya karşı yakışır bir ibadet yapmaya liyakat ve gücümüz olmadığını" gösterir. Rükûdaki tesbihlerde de, bu mana bulunduğu için, rükûdan sonra tekbir emrolunmadı. Halbuki, secde tesbihlerinden sonra emrolundu. Çünkü secde tevazu ve aşağılığın en ziyadesi ve küçüklüğün son derecesi olduğundan, bunu yapınca, hakkı ile, tam ibadet etmiş sanılır. Bu düşünceden korunmak için secdelerde yatıp kalkarken tekbir söylemek sünnet olduğu gibi, secde tesbihlerinde "A'lâ" demek emrolundu. Namaz, müminin miracı olduğu için, namazın sonunda, Peygamber efendimizin mirac gecesinde söylemekle şereflendiği kelimeleri, yani ettehıyyâtüyü okumak emrolundu. O halde namaz kılan bir kimse, namazı kendine mirac yapmalıdır.