Namazdaki Kusurlar "tesbîh" Ile Örtülür
A'mâl-i sâliha, İslâmın beş rüknü, direğidir. Bu beş arasında bedenle yapılacakların en önemlisi, namazdır ki, dinin direğidir. Namazın edeblerinden bir edebi kaçırmayarak kılmaya gayret etmelidir. Namaz tamâm kılınabildi ise, İslâmın esas ve büyük temeli kurulmuş olur.
Namaza dururken, (Allahü ekber) demek, (Allahü teâlânın, hiçbir mahlûkun ibâdetine muhtaç olmadığını, her bakımdan hiçbir şeye ihtiyacı olmadığını, insanların namazlarının, Ona faydası olmayacağını) bildirmektedir. Namaz içindeki tekbirler ise, (Allahü teâlâya karşı yakışır bir ibâdet yapmaya liyâkat ve gücümüz olmadığını) gösterir.
Rükü'deki tesbihlerde de, bu mana bulunduğu için, rükü'den sonra, tekbir emrolunmadı. Hâlbuki, secde tesbihlerinden sonra emrolundu. Çünkü, secde tevâzu ve aşağılığın en ziyâdesi ve zıllet ve küçüklüğün son derecesi olduğundan, bunu yapınca, hakkı ile, tâm ibâdet etmiş sanılır. Bu düşünceden korunmak için secdelerde yatıp kalkarken, tekbir söylemek sünnet olduğu gibi, secde tesbihlerinde 'âlâ' demek emrolundu.
Namaz, müminin miracı olduğu için, namazın sonunda, Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) Mirac gecesinde söylemekle şereflendiği kelimeleri [yâni, ettehıyyâtü...yü] okumak emrolundu. O hâlde, namaz kılan bir kimse, namazı kendine miraç yapmalı. Allahü teâlâya yakınlığının nihâyetini namazda aramalıdır. Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (İnsanın, Rabbine en yakın olduğu zaman, namaz kıldığı zamandır.)
Namaz kılan bir kimse, Rabbi ile konuşmakta, Ona yalvarmakta ve Onun büyüklüğünü ve Ondan başka her şeyin hiç olduğunu görmektedir. Bunun için, namazda korku, dehşet, ürkmek hâsıl olacağından, teselli ve rahat bulması için, namazın sonunda, iki defa selâm vermesi emir buyuruldu.
Peygamberimiz bir hadis-i şerifte, (Farz namazdan sonra 33 tesbih, 33 tahmid, 33 tekbir ve bir de tehlil) emretmiştir. Bunun sebebi, bu fakirin anladığına göre, namazdaki kusurlar (Tesbih) ile örtülür. Lâyık olan, tam ibâdet yapılamadığı bildirilir. (Tahmid) ile, namaz kılmakla şereflenmenin Onun yardımı ve eriştirmesi ile olduğu bilinerek, bu büyük nimete şükür, hamd edilir. (Tekbir) ederek de, Ondan başka ibâdete lâyık kimse olmadığı bildirilir...