Kur'ân-ı kerimde meâlen; "Allahü teâlânın birliğini tasdik edenler (kabul edenler), Cennette ebediyyen kalmakla saadete erdiler ki; o müminler, namazlarında Allahü teâlâdan korkarlar, O'na boyun eğer, tevâzu ederler. Öyle ki, sağlarında ve sollarında olan kimseleri bilmezler" (Mü'minûn-1, 2) buyurdu ve müminlerin namazlarını huşû ile vasıflandırdı. Huşû; hudû (boyun eğmek) tezellül ve havfdır (korkudur). Hudû, tezellül ve havf, tezekkür (hatırlamak ve anmak) ile beraber bulunur. Hudû, gaflet ve dünyâ işleri ile birlikte bulunmaz.

Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerimde meâlen; "Yâ Muhammed! Sabah-akşam, içinden yalvararak ve azâbından korkarak, gizli ile açık arası bir sesle Rabbini an (duâ et ve zikret) gâfillerden olma" (A'râf-205) buyuruyor.

Hadis-i şerifte Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) "Kul namaza yöneldiği zaman, Allahü teâlâ da ona yönelir. Namazdan yüz çevirdiği vakit, Allahü teâlâ da ondan yüz çevirir" buyurdu.

Yine Resûlullah efendimiz "Namazı, sanki Allahü teâlâyı görüyormuş gibi kıl! Sen O'nu görmüyorsan da, O, seni görmektedir" buyurdu.

Hazreti Âişe (radıyallahü anha) vâlidemiz şöyle anlatır: Resûlullah efendimize namazda bakınmayı sordum. "O bir kapmadır ki, şeytan onu kulun namazından kapar" buyurdu.

Namazda kıbleye dönerek ayakta durmak, insanın Rabbine ibâdete yöneldiğini bilmesi içindir. Namaz için tekbir alınır. Tekbir Allahü teâlâyı tazim ve namaz kılanın, Allahü teâlânın büyüklüğüne şahadetidir. Tekbirin manâsını tasavvur, namaz kılanda heybet ve tazim meydana getirir. Sonra namaza başlar. İstiftah (Sübhâneke) duâsını okur. Sonra Eûzü çekerek, Allahü teâlâya sığınır. Çünkü şeytan, hasedinden dolayı insanın Rabbine olan yakınlığını bozmak için, namazda ona musallat olur. Herkes bilir ki; namazda insanın aklına, namaz hâricinde gelmeyen dünyâ ile alâkalı şeyler gelir. Bunlar, namazda şeytanın namaz kılanın karşısına çıkıp, ona vesvese vermesinden başka bir şey değildir. Böyle şeyler, insana her namazında ârız olur.