Ebû Abdullah ez-Zübeyri, Kur'ân-ı kerimin Fussilet sûresi 33. "İnsanları Allaha davet edip iyi iş ve hareketlerde bulunan ve; 'ben gerçek Müslümanlardanım' diyen kimseden daha güzel sözlü kim var!" âyet-i kerimesini tefsir ederken, Allaha davet eden güzel sözün, ezan olduğunu açıklamaktadır. "Amel-i sahih"in, yani yararlı işin de, namaz olduğunu şöyle açıklamaktadırlar:

Namaz; İslâmın beş rüknünden biri olup, dinin direğidir. İslâmın bir beş temelini, bir kimse hakkı ile, kusursuz yaparsa, Cehennemden kurtulması kuvvetle umulur. Çünkü bunlar, aslında sâlihler olup, insanı günahlardan ve çirkin şeyleri yapmaktan korur. Nitekim Allahü teâlâ, Ankebût sûresi kırkbeşinci (45) âyetinde "Kusursuz kılınan bir namaz, insanı pis, çirkin işleri işlemekten korur" buyurmaktadır.

Bir insana, İslâmın beş şartını yerine getirmek nasip olursa nimetlerin şükrünü yapmış olur. Şükrü yapınca, Cehennem azâbından kurtulmuş olur. Çünkü Allahü teâlâ, Nisa sûresi, yüzkırkaltıncı (146) âyetinde, "Îmân eder ve şükrederseniz, azap yapmam" buyuruyor. O hâlde, İslâmın beş şartını yerine getirmeye, can ve gönülden çalışmalıdır.

Bedenle yapılacakların en mühimi namazdır ki, dinin direğidir. Namazın edeplerinden bir edebi kaçırmayarak kılmaya gayret etmelidir. Namaza dururken, "Allahü ekber" demek; Allahü teâlânın, hiçbir mahlûkunun ibadetine muhtaç olmadığını, her bakımdan hiçbir şeye ihtiyâcı olmadığını, insanların namazlarının ona faydası olmayacağını bildirmektedir. Namaz içindeki tekbirler ise, Allahü teâlâya karşı yakışır bir ibadet yapmaya liyakat ve gücümüz olmadığını gösterir. Namaz, müminin mirâcı olduğu için, namazın sonunda, Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) mirâc gecesinde söylemekle şereflendiği kelimeleri "Ettehiyyatü'yü okumak emr olundu. O hâlde namaz kılan bir kimse, namazı kendine mirâc yapmalı, Allahü teâlâya yakınlığının nihâyetini namazda aramalıdır. Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: "İnsanın, Rabbine en yakın olduğu zaman, namaz kıldığı zamandır."

Namaz kılan bir kimse, Rabbi ile konuşmakta, O'na yalvarmakta ve O'nun büyüklüğünü ve O'ndan başka her şeyin hiç olduğunu görmektedir.