Nefsini Islah Eden, Saadete Kavuşur

İmâm-ı Şafiî hazretlerinin siması, gayet güzel ve sevimli idi. Üstün bir zekâya ve kabiliyete sâhib idi. Peygamber Efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” sünnetine son derece riâyet ederdi. İlmi, tevâzusu, heybet ve vekarı ile kalblere tesîr ederdi. Kur’ân-ı kerîm okurken dinleyenler kendinden geçerdi. Orta hâlli giyinirdi. Heybetli bir görünüşü vardı. O bakarken, yanındakiler su dahi içemezlerdi. Yüzüğünde, “el-bereketüfil-kanâ’ati” (Bereket, kanâat etmektedir) yazılı idi.

Abdullah bin Muhammed Bekrî şöyle anlatmıştır: “İmâm-ı Şafiî ile Bağdâd’da nehir kenarında oturuyor idik. Bir genç gelip abdest almaya başladı. Fakat abdesti yanlış aldı. İmâm-ı Şafiî o gence 'Abdesti tam al. Allahü teâlâ sana dünyâ ve âhıret saadeti versin' buyurdu. Genç tekrar abdest alıp, yanımıza geldi ve bana nasîhat et, öğret deyince, İmâm-ı Şafiî şöyle buyurdu: 'Allahü teâlâyı bilen necât (kurtuluş) bulur. Dîninde titizlik gösteren, kötülüklerden kurtulur. Nefsini ıslah eden, saadete kavuşur... Biraz daha ister misin?' dedi. Genç evet deyince, şöyle devam etti:

'Kim şu üç şeyi yaparsa îmânı kâmil olur: 1-Emr-i bil-ma’rûf yapmak. Yani Allahü teâlânın emirlerini yapmak ve yaymak. 2-Nehy-i anil-münker yapmak. Yani Allahü teâlânın yasaklarını yapmamak ve yapılmaması için uğraşmak. 3-Her işinde Allahü teâlânın dinde bildirdiği hudutlar içinde bulunmak' buyurdu. Sonra, 'Biraz daha ister misin?' deyince, genç, 'İhsan ediniz efendim' dedi. Şöyle buyurdu:

'Dünyâya bağlanıp, ona düşkün olma, âhıreti iste. Bütün hâl ve hareketinde Allahü teâlâyı hatırla ki, kurtulanlardan olasın.' Bu nasîhatleri dinleyen genç, son derece memnun olup, benim yanıma yaklaşarak, bu zât kimdir, dedi. Ben de, İmâm-ı Şafiî olduğunu söyleyip tanıttım. Bunun üzerine genç, bugün ne bahtiyarım ki, böyle büyük zâtı görüp, nasîhatini dinledim' dedi.”