Herkes eceli gelince ölür. Hak teâlâ A'râf sûresi, otuzüçüncü âyetinin meâl-i şerifinde şöyle buyurur: "Ecelleri geldiği zaman, onu bir saat ileri ve geri alamazlar."

Kişi doğmazdan önce, ne kadar yaşayacağı takdir edilmiştir. Allahü teâlâ ölümü yarattı. Allahü teâlâ emrini nerede hükmettiyse, o kişi, malını, evlâdını ve ıyâlini, hepsini bırakıp kabre gider, ölümü hangi memlekette ise, orada tecelli eder. Doğuda ölmesi takdir edilmiş olana, batıya giden yollar kapanır.

Şöyle anlatılır: Azrail aleyhisselâm Süleymân aleyhisselâmın yanına, gelince, oturanlardan birine dikkat ile baktı. Adam, meleğin böyle sert bakışından korktu. Azrail aleyhisselâm gidince, Süleymân aleyhisselâma yalvarıp, rüzgâra emretmesini, rüzgârın kendisini garp memleketlerinden birine götürüp, Azrail aleyhisselâmdan kurtulmasını istedi. Azrâil aleyhisselâm tekrar gelince, Süleymân aleyhisselâm, o adamın yüzüne niçin sert baktığını sordu. Azrail aleyhisselâm, "Bir saat sonra garptaki şehirlerden birinde, o kimsenin canını almak için emrolunmuştum. Onu senin yanında görünce, hayretimden dikkat ile baktım; Emre uyup garba gidince, onu orada görüp canını aldım" dedi.

Cenâb-ı Hak; bir kuluna hidâyet ve imânda sebat murâd ederse, o kimseye rahmet-i ilâhiyye gelir. Azrail aleyhisselâm bir müminin rûhunu almak istediğinde o rûh, "Sen bununla mı emrolundun? Sana itaat edemeyeceğim" der. O zaman Azrail aleyhisselâm "Evet, ben bununla vazifelendirildim" buyurduğunda, rûh kendisinden delil, alâmet ister. Ve der ki; "Allahü teâlâ beni yarattı ve şu cesedime koydu. Bu zaman sen orada yoktun. Şimdi beni almak istiyorsun." Allahü teâlâ buyurur ki; "Kulumun rûhunu, canını aldın mı?" Azrail aleyhisselâm, "Yâ Rabbi, kulun şöyle şöyle demekte, alabileceğime dâir benden delil (burhan) istemektedir" diye arzedince, Allahü teâlâ buyurur ki; "Kulumun rûhu doğru söylemektedir. Ey Azrail! Şimdi Cennete git. Oradan bir elma al, delil ve burhanındır. Onu kulumun rûhuna göster." Azrail aleyhisselâm buyurulanı yapar. Cennete gider, elmayı alır. Üzerinde "Bismilâhirrahmânirrahim yazılmıştır. Onu mü'minin rûhuna gösterince, rûhu neş'e, sürûr ve sevinç ile o bedenden çıkar.