O Gün Öyle Büyük Bir Gündür Ki

Onun rivâyetlerinden ikisi şöyledir:

(Ümmetimden iki kişi, Allahü teâlânın huzûruna çıktı. Birisi “Allahım! Bundan hakkımı al ve bana ver” dedi. Allahü teâlâ ona “Hakkını ver” buyurdu. O da “Yâ Rabbi! Bir iyiliğim kalmadı, ne vereyim?” dedi. Allahü teâlâ hak sahibini “Ne yapacaksın? Bunun iyilikten hiçbir şeyi kalmadı” buyurur. Hak sahibi “Bari günahlarımı alsın, yâ Rabbî” der. Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) sonra da ağlayarak; “Gün öyle büyük bir gündür ki, o günde başkalarının günahlarını yüklenmek şöyle dursun, insan kendi günahının yükünden kurtulmaya muhtaç olduğu bir gündür.) Resûl-i ekrem devam ederek: (Allahü teâlâ hak sahibine: “Başını kaldır, gözünü aç ve Cennetin şu muhteşem köşklerine bak” buyurur. Hak sahibi “Yâ Rabbî! Cennette gümüşten şehirler, inci ve pırlantalarla işlenmiş altından köşkler görüyorum. Bunlar hangi şehîd, hangi sıddîk veya hangi Peygamberindir?” diye sorar. Allahü teâlâ “İşte o gördüğün göz kamaştırıcı köşkler, bedellerini ödeyenler içindir” buyurdu. Hak sahibi “Yâ Rabbî! Bunların bedellerini kim ödeyebilir ki?” der. Allahü teâlâ “Sen ödeyebilirsin” buyurur. O da “Neyim var ki, ben bunları nasıl alabilirim” der. Allahü teâlâ “Hakkını bu kardeşine bağışlamakla, bunlara mâlik olursun” buyurur. Hak sahibi “Hakkımı bağışladım yâ Rabbi” deyince, Allahü teâlâ “Haydi, arkadaşının elinden tutup, beraberce Cennete giriniz” buyurur.) Sonra Resûlullah efendimiz şöyle devam etti: (Allahtan korkun ve aralarınızı düzeltmeye çalışın. Zira Allahü teâlâ kıyâmet gününde sizin aranızı düzeltir.)

 (Îmânlarının selâmeti uğruna, dünyalıktan kayıplarına aldırış etmedikleri sürece; tevhîd, Allahü teâlânın gazâbını onlardan uzaklaştırır. Bunu yaptıkları, yani dünyalıktan olan kayıplarına üzüldükleri ve “Lâ ilahe illallah” dedikleri zaman Allahü teâlâ, yalan söylüyorsunuz, bu sözünüzde sâdık değilsiniz, buyurur.)