Evliyaullah'a pek yüksek bir hürmet ve baðlılık gösteren Yavuz Sultan Selim Han'ın kendisi de hiç þüphesiz babası gibi Allah'ın has kulu idi. o'nun, Allah'a kurbiyetinden dolayı keramet nev'inden pek çok davranıþlar ortaya koyduðu tarihi gerçekler arasındadır. Þöyle ki:Yavuz, bir gün divandan içeri hiddetli bir þekilde girmiþti. Elbisesini dahi deðiþtirtirmeden bir müddet odada dolandı ve kendisini kızdıran þeyi mırıldanıp durdu. Meðer Ferhat Paþa'nın Ýskender Çelebi'yi olur olmaz koruyup kayırmasından gazaplanmıþtı. Çünkü aralarındaki dostluktan baþka þeyler de sezinlemiþti. Sonunda yüksek sesle þu sözleri sarfetti:"Akibet görürsün hele Ferhat! Sen þimdi Ýskender'i koruyup duruyorsun, ama bu korumaktan ne fayda çıkacaðını inþaallah birbirinize karþı asıldıðınız zaman görürsünüz!.."Gerçekten de aradan seneler geçti ve Kanuni Sultan Süleyman devrinde bu iki þahıs, Selim Han'ın geleceði görmüþçesine dediði gibi iþledikleri cürümlerden dolayı karþı karþıya asıldılar.