Öldükten sonra evliyânın kerâmetlerinin kesileceğini, onlarla tevessül ve onlara istigâsenin caiz olmadığını zannetmek doğru değildir. İşin doğrusu, onların ölmeleriyle kerâmetlerinin kesilmeyeceğidir. Şeyhülislâm Şihâbüddin Remli Ensâri'ye; "Şiddet ve sıkıntı ânında Enbiyâyı mürseline (aleyhimüsselam) ve meşâyiha, vefâtlarından sonra istigâse edilebilir mi?" diye soruldu. Enbiyâya, mürseline, evliyâya, ulemâya ve sâlihine istigâse caizdir. Harikulade işler bunlardan zuhur eder. Allahü teâlâ Enbiyâ (aleyhimüsselam), evliyâ ve sâlih kulları vasıtasıyla onu cereyan ettirir, ölümlerinden sonra istigâse vardır. Zirâ evliyânın kerâmeti, enbiyânın mucizesi, vefâtlarıyla kesilmez. Enbiyâ, kabirlerinde diridirler, namaz kılarlar. Buna Hazreti Meryem'in kıssası, Hazreti Ebû Bekr'in kıssası, Hazreti Ömer'in iki aylık mesafeden İslâm askerinin kumandanına yol göstermesi, Hazreti Hâlid bin Velid'in zehiri içtiği hâlde zarar görmemesi gibi çok sayıda sözüne güvenilir kimselerin bildirdiği hâller, kerâmetlerin mevcûdiyetine delildir. Buna benzer şeyler, Sahabede, Tabiinde ve sonra gelen evliyâda görülmüştür. Yalan sözde birleşmeleri mümkün olmayan birçok kimse tarafından rivâyet edildiği için inkârı mümkün değildir. Mucize, nebiye caiz olur, kerâmet veliye caiz olur, ikisi arasındaki fark, inkârcılara meydan okumakta ve onları ikna etmektedir.

Mucizeyi ancak peygamberler (aleyhimüsselam) gösterirler. Mucizeyi peygamberliklerini ispat için delil olarak getirirler ve sözlerinde iddialıdırlar. Söylediklerinin ve iddia ettiklerinin aksi olmaz. Evliyâda görülen kerâmetler, mucize değildir ve tehaddi (iddia ve isbat) yoktur. Veliden kerâmet görülmesi şart değildir...

Allahü teâlâ, evliyâya kerâmet vermiştir. Evliyânın, öldükten sonra da kerâmetleri çok görülmüştür. Öldükten sonra da tasarruf ederler. Bunları Allahü teâlâya vesile etmek câizdir. Fakat, İslâmiyete uygun olarak istigâse etmelidir. Câhillerin, dileğimi verirsen veya hastamı iyi edersen, sana şu kadar ... vereceğim, demesi câiz değildir.