Abdullah Kavariri anlattı: Kâtiblik yapan bir komşumuz vardı. Vefâtından sonra onu rüyâda görüp, "Allahü teâlâ sana ne muâmele eyledi?" diye sordum. Bana; "Allahü teâlâ, beni af ve mağfiret etti" dedi. "Ne yaptın da Allahü teâlâ seni af ve mağfiret etti?" deyince de; "Ben Resûlullahın ismini yazdığım zaman, (sallallahü aleyhi ve sellem) diye de ilâve eder, O'na salât-ü selâm yazardım. Allahü teâlâ, beni bu yüzden af ve mağfiret buyurdu" dedi.

Sâlihlerden birisi, Hasen bin Resik'i vefâtından sonra çok güzel bir hâlde gördü. Kendisine; "Bu hâle nasıl kavuştun?" diye sorulunca; Resûlullaha çok salât-ü selâm getirirdim, onun için" dedi.

Ebû Hüseyn Yahyâ bin Hüseyn, Berşâni İsfehâni'den şöyle nakleder: Rüyâmda Resûlullahı gördüm. "Yâ Resûlallah! Amcamın oğlu Muhammed bin İdris'e (İmâm-ı Şafii) bir yardımınız, oldu mu?" diye sordum. Resûlullah; "Evet oldu. Allahü teâlâdan onu hesaba çekmemesini diledim" buyurdu. "Niçin yâ Resûlallah?" deyince, "Çünkü o, bana çok güzel salât okuyordu" buyurdu. "O salât hangisidir?" diye sordum. "Allahümme salli alâ Muhammedin küllemâ zekerehüz-zâkirûn ve salli alâ Muhammedin küllemâ gafele an zikrihil-gâfilin" buyurdu...

Allahü teâlâya Resûlullahı vesile eden kimse, huşû ve hudû üzere olmalı. Allahü teâlânın Kur'ân-ı kerimde emrettiği şekilde Resûlullaha hayatta imiş de yüksek huzûrlarında bulunuyormuş gibi edeb üzere bulunmalıdır. Sekinet ve vekarı terk etmemelidir. Çünkü Selef-i sâlihin böyle bildirmiştir.

Mâlik bin Enes'in yanında, Resûlullah anıldığı zaman rengi değişir, iki büklüm olurdu. Yanında bulunanlar onun bu hâlini görüp sordukları zaman, onlara şöyle derdi:

"Keşke siz benim gördüğümü görseydiniz. O zaman benim bu hâlime hak verirdiniz." Kendisine ne gördüğü sorulunca, onlara şöyle anlattı:

"Muhammed bin Münkedir'i gördüm. O seyyid-ül-kurrâ idi. Kimse ona Resûlullah efendimizin bir hadis-i şerifini sormaya cesâret edemezdi. Çünkü o, Resûlullah efendimiz yanında anılınca, pek çok ağlardı. Onun için yanında bulunanlar, ona merhametlerinden böyle bir şeyi soramazlardı."