Söz Dinlemenin Mükafatını Gördü!
Fakir kimse söylenilen şeyi yapıp tekrar huzuruna geldi. Yanına gelince, getirdiği torbaya elini sokup bir kâğıt çıkardı. Kâğıdın üzerinde "vurgunculuk" yazıyordu. Kâğıdı adama verip; "Senin vurgunculuk yapman gerekiyor" dedi. Adam önce şaşırdı sonra da; "Mademki bu zat böyle söyledi, bunu çâresiz yapmam gerekiyor" dedi. Sonra yol kesen harâmilerin yanına gidip, kendisinin de eşkıyalık, vurgunculuk yapmak istediğini söyledi. "Kabul! Ancak bir şartımız var ne dersek yapacaksın. O zaman seni aramıza alırız" dediler.
"Peki bu şartınızı kabul ettim" diyerek onlara katıldı. Birkaç gün yol kesicilerin arasında kaldı... Bir gün bir kervanın önüne çıkıp, soymak istediler. Kervanda çok zengin bir tüccar vardı. Bu adamı yakalayıp, aralarına yeni katılan kimseye; "Bunun başını kes!" dediler. Bu teklif karşısında şaşırıp durakladı. Kendi kendine;
"Şu eşkıyânın reisi hem insanların yolunu kesip parasını alıyor hem de haksız yere kan döküyor. Ahmed bin Hadraveyh hazretleri bana katil ol demedi, dağa çık eşkıyaya katıl dedi. Tüccarı öldüreceğime şu eşkıya başını öldüreyim daha iyi olur" diye düşündü. Eşkıyâ reisi ise ona ısrarla;
"Kendine başka bir iş bul"
"Eğer iş yapmak için geldiysen, işin budur bunu yapman lazım. Yoksa git kendine başka bir iş bul" dedi. Bunlar, eşkıyanın son sözleri oldu. Adam kılıcını çekip eşkıyâ reisinin başını kesti. Diğer vurguncular reislerinin öldüğünü görünce, kaçıp dağıldılar. Böylece kervan soyulmaktan, memleket de böyle bir eşkıyadan kurtuldu. Ölümden ve soyulmaktan kurtulan zengin tüccar, onun yaptığı işten çok memnun olup, ona pek çok altın ve gümüş verdi. Böylece zengin oldu fakirlikten ve vurguncu olmaktan kurtuldu...