Sultanlara Bile nasihat Eden Zat
Söylenilen söze çok dikkat edilmesini herkese söylerdi ve "Sen, duyduğunu başkalarına söyleyenden daha çok, gizler görünenden kork. Çünkü böyle kimseye, insanlar yalan yakıştıramazlar daha çok inanırlar. Sizden biriniz bâzan kendisine itimâd eden birine bir söz söyler, o da onu yayar, bu yüzden ülkeler harâb olur" buyurarak gıybet edilmemesini ve az konuşmayı, sırrını hiç kimseye söylememeyi tavsiye ederdi.
"Allahü teâlâ dünyâyı lezzetlerle ve âfetlerle doldurdu. Helâlleri güçlüklerle, haramları da mesûliyetlerle berâber kıldı." Yine; "İnsanlar üç kısımdır: Birincileri, günahkârlar sınıfı olup, günahlarına tövbe edip bir daha günahlara dönmek istemeyenlerdir. Bunlar iyidir. Makbûldür. İkincileri, günah işlerler, sonra tekrar tekrar günah işlerler, sonra üzülürler, sonra yine günah işlerler, sonra da ağlarlar. Bunların kurtulması umulur. Fakat helâk da olabilirler. Üçüncüleri, günah işlerlerken pişman olmazlar, pişman olurlar üzülmezler ve yine günah işlerler ağlamazlar. Bunlar Cennet yolundan Cehennem yoluna sapmış olanlardır" buyurdu.
"İBRET ALDIĞIM İÇİN!.."
Muhammed bin Semmâk şöyle anlatmıştır:
Bir gün bir mecliste insanlara vaaz ve nasihat ediyordum. Bir genç ayağa kalkıp bana "Bugün öyle bir söz söyledin ki, böyle bir söz işitmemiştik" dedi. "Hangi söz?" dedim. "Âhiret sonsuzdur. Orada Cennetten ve Cehennemden başka gidecek yer yoktur. Cennete giremeyip Cehenneme atılma düşüncesi, Allahü teâlâdan korkanların kalblerini titretti, sözüdür" dedi. Sonra o genci bir daha göremez oldum. Sorup araştırdığımda öğrendim ki, hastalanmış. Ziyaretine gittim. "Nedir bu hâlin?" dedim. "İşte o sözü düşünmekten dolayı böyle oldum" dedi. Daha sonra o gencin vefât ettiği haberini aldım. Vefâtından sonra rüyâmda gördüm. "Hâlin nasıldır?" dedim. "Allahü teâlâ bana merhamet etti ve Cennetine dâhil etti" dedi. "Ne sebeple merhamete kavuştun?" dedim. "O sözden ibret aldığım için" dedi..