Takıyyeddin Kefevî

Sûre-i Haşr'ın yedinci âyetinde meâlen, (Resûlümün getirdiği emirleri alınız, itaat ediniz! Yasak ettiği şeylerden sakınınız!) buyuruldu. Dünyada felaketlerden, ahirette azaptan kurtulmak için iki şey lazımdır: Emirlere sarılmak, yasaklardan sakınmak! Bu ikisinden en büyüğü, daha lüzumlusu, ikincisidir ki, (Verâ) ve (Takvâ) denir. Resûlullahın yanında birisinin çok ibadet ettiğini, çok uğraştığını söylediler. Birisinin de yasak edilen şeylerden çok sakındığını söylediklerinde, (Hiçbir şey verâ gibi olamaz!) buyurdu. Yani yasaklardan sakınmak daha kıymetlidir buyurdu. Bir hadis-i şerifte de, (Dininizin direği verâdır) buyurdu. İnsanların meleklerden daha üstün olabilmesi, verâ sayesindedir ve terakki etmeleri, yükselmeleri bu sayededir. Melekler de emirlere itaat etmektedir. Halbuki melekler terakki edemiyor. O halde verâa sarılmak ve takvâ üzere olmak her şeyden daha lüzumludur. İslamiyette en kıymetli şey takvâdır. Dinin temeli takvâdır. Verâ ve takvâ, haramlardan kaçınmak demektir. Haramlardan tamamen kaçınabilmek için mübahların fazlasından kaçınmalıdır. Mübahları lazım olduğu kadar kullanmalıdır.
Bir insan mübah, yani İslamiyetin izin verdiği şeylerden her istediğini yapar, taşkınca mübah işlerse, şüpheli şeyleri yapmaya başlar. Şüpheliler ise haram olanlara yakındır. İnsanın nefsi hayvan gibi, kendine düşkündür. Uçurum yanında dolaşan, bir gün uçuruma düşebilir. Verâ ve takvâyı tam yapabilmek için, mübahları lazım olduğu kadar kullanmalı, zaruret miktarını aşmamalıdır. Bu kadarını kullanırken de kulluk vazifelerini yapabilmek için kullanmaya niyet etmelidir. Böyle niyet etmeden, az kullanmak da günah olur. Azı da çoğu gibi zararlı olur.
Mübâhların fazlasından tamamen kaçınabilmek, her vakit ve hele bu zamanda, hemen hemen mümkün değildir. Hiç olmazsa, haramlardan kaçınmalı, mübâhların fazlasından da elden geldiği kadar sakınmaya çalışmalıdır.