Kur'ân-ı kerimde, ileride vuku bulacak bazı hadiseler bildirilmiştir. Bunlar da, Kur'ân-ı kerimin mucize olduğunu gösteren delillerdendir. Bunlardan biri şudur:

Allahü teâlâ, Rûm sûresinin bir, iki, üç ve dördüncü âyetlerinde meâlen: "ve Rûm [Arablara] en yakın olan bir yerde [Şam civârında, İranlılara] mağlup oldu. Mağlubiyetten sonra, üç yıl ile dokuz yıl arasında burada hasımları [olan İranlılara] galip olacaklardır. Yenmek ve yenilmek [kesin olarak biliniz ki] önde ve sonda Allahü teâlânın emrindedir. Rumların İranlılara gâlib olduğu günde müminler sevineceklerdir" buyuruldu. Bu aynen vuku buldu. Hattâ bu âyet-i kerime nâzil olduğu zaman, Kureyş kâfirlerinin ileri gelenlerinden Ubeyy bin Halef inkâr etti. Ebû Bekr (radıyallahü anh) ile yaptığı konuşmada ona dil uzatarak onların gâlip geleceğini inkârında ısrâr etti. Bunun üzerine üç sene kadar beklemek ve taraflardan kimin dediği çıkmazsa, diğerine onbeş dişi deve vermek üzere sözleşme yaptılar...

Ebû Bekr-i Sıddik, Resûlullah efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) gelerek, bu mukaveleyi arz etti. Resûlullah efendimiz âyet-i kerimede geçen(Bıd') kelimesinin üçten dokuza kadar olan sayılara şâmil olduğunu beyan buyurdu ve Ebû Bekr'e, ona gidip, hem müddeti, hem de deve adedini artırmasını emretti. Bunun üzerine, Ebû Bekr, yaptıkları mukâveleyi yenileyerek, müddeti dokuz seneye ve deve adedini yüze çıkardı...

Hicretin yedinci senesinde Hudeybiyede iken, Rumların (Bizans'ın) İran üzerine galebe ettiği haberi kendilerine ulaştı. Fakat Ubeyy bin Halef, Uhud gazâsında Resûlullah efendimizin yerden alarak ona attığı bir harbe [süngü] ile ölmüş olduğundan, Ebû Bekr-i Sıddik onun vârislerinden zikredilen yüz deveyi aldı. [Peygamberimizin emrine uyarak bu yüz deveyi fakirlere dağıttı.]