Tövbe, haram işledikten sonra, pişman olup, Allahü teâlâdan korkmak, bir daha yapmamaya azmetmek, karar vermektir. Dünyada zarar hâsıl olmasından korkarak pişman olmak, tövbe olmaz. Çeşitli günah işleyenin bunlardan bazısında ısrâr ederken, bazısına tövbe etmesi, sahih olur. Tövbeden sonra, günahı tekrar işleyenin, tekrar tövbe etmesi sahih olur. Böylece, çok kere tövbe etmesi, sahih olur. Büyük günahın affolması için, tövbe etmek şarttır. Beş vakit namaz ve Cuma namazı, Ramazan-ı şerif orucu, haccetmek, istiğfâr etmek, büyük günah işlemekten sakınmak gibi ibâdetler, küçük günahların affedilmesine sebep olur. Şartlarına uygun olarak tövbe edince, küfür ve günahlar muhakkak affolunur.

Şartlarına uygun olarak ve ihlâs ile yapılan hacca, (Hacc-ı mebrûr) denir. Hacc-ı mebrûr, kazaya kalmış olan farzlardan ve kul haklarından başka günahların affına sebep olur. Bu ikisinin affolması için, kazaların ve kul haklarının ödenmesi de lâzımdır. Hac ile, farzı yapmamanın günahı affedilmez ise de, vaktinde yapmamanın, vaktinden sonraya bırakmanın günahı affedilir. Hacdan sonra, farzları kaza etmeye hemen başlamazsa, geciktirme günahı tekrar başlar ve zamanla kat kat artar. Geciktirmek, büyük günahtır. Bunu iyi anlamak lâzımdır. (Hacc-ı mebrûr yapanın günahları affolur. Dünyaya yeni gelmiş gibi olur) hadis-i şerifi, kaza ve kul hakkından başka günahların affolacağını göstermektedir.

Gıybet olunan kimsenin işitmesinden sonra üzülmesi de, bu gıybeti yapan için, ayrıca büyük günah olur. Bu günahın affına sebep olacak hasene, onunla helâlleşmektir.

Günahtan sonra hemen tövbe etmek farzdır. Tövbeyi geciktirmek de, büyük günahtır. Bunun için de, ayrıca tövbe etmek lâzımdır. Farzı yapmamanın günahı ancak kaza etmekle affolur. Her günahın affı için, kalp ile tövbe etmek ve dil ile istiğfâr etmek ve beden ile kaza etmek lâzımdır. Yüz kere tesbih etmek, yani (Sübhânallah-il-azim ve bi-hamdihi) demek ve sadaka vermek ve bir gün oruç tutmak, çok iyi olur.