Resulullah Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) sohbetinde bulunmuş, onu malı ve canından çok sevdiği için, onun bir emriyle kâfirlerle cihad ederek canını tehlikeye atmış olan Müslümana sahabi, hepsine eshâb-ı kirâm denir. Onların hepsini üstün bilmemiz, sevmemiz lâzımdır. Âl-i İmrân sûresinin yüzonuncu âyet-i kerimesinin meâl-i şerifi şöyledir: (Siz ümmetlerin hayırlısısınız) ve Tevbe sûresinin yüzüncü âyet-i kerimesinin meâl-i şerifi şöyledir: (Önce Müslüman olanlardan, Muhâcirlerin ve Ensârın önce gelenlerinden ve bunların yolunda gidenlerden Allahü teâlâ razıdır ve bunlar da, Allahü teâlâdan razıdırlar. Allahü teâlâ bunlar için Cennetler hazırladı. Bu Cennetlerin altından nehirler akmaktadır. Bunlar Cennetlerde sonsuz olarak kalacaklardır.)

Hadis-i şeriflerde; (Eshâbıma sövmeyiniz! Eshâbımdan sonra gelenlerden bir kimse, dağ kadar altın sadaka verse, Eshâbımdan birinin bir avuç arpa vererek kazandığı sevaba veya yarısına kavuşamaz), (Eshâbım gökteki yıldızlar gibidir. Herhangi birisine uyarsanız, hidayete kavuşursunuz!), (Eshâbıma düşmanlık etmekten sakınınız! Allahtan korkunuz. Onları seven, beni sevdiği için sever. Onlara düşmanlık eden, bana düşmanlık etmiş olur. Onları inciten, beni incitmiş olur. Beni inciten de, elbette Allahü teâlâyı incitir.), (İnsanların en iyisi, benim zamanımda bulunan Müslümanlardır. Onlardan sonra en iyisi, onları görenlerdir. Onlardan sonra da en iyisi, onları görenleri görenlerdir. Onlardan sonra gelenlerde iyi olmayanlar da vardır.), (Ümmetimin en iyisi, benim bulunduğum zamanda olanlardır. Onlardan sonra en iyisi, onlardan sonra gelenlerdir. Onlardan sonra da en iyisi, daha sonra gelenlerdir.), (Beni gören ve beni görenleri gören bir Müslümanı Cehennem ateşi yakmaz) buyuruldu.

Bu âyet-i kerimeler ve hadis-i şerifler, Eshâb-ı kirâmın üstünlüğünü açıkça göstermektedirler.