Osmân bin Maz'ûn "radıyallahü teâlâ anh" hazretlerinin bir oğlu vefât etti. Ondan dolayı üzüntüsü çok olup, mahzun oldu. Evinde bir mescit yaptı. Orada ibâdet ederdi. Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" işitip, buyurdu ki:

(Onu benim yanıma getirin. Onu Cennet ile müjdeleyin!) Sonra onu, Resûlullah efendimizin yanına götürdüler. Ona buyurdular ki:

(Yâ Osmân bil ki; muhakkak Cehennemin yedi kapısı vardır. Ve Cennetin sekiz kapısı vardır. Cennet kapılarından her birine gittiğinde, oğlunu orada görüp, Allahü teâlâdan sana şefaat eder hâlde olduğunu görmeye râzı olmaz mısın!)

Osmân bin Maz'ûn hazretleri "yâ Resûlallah; râzı oldum" dedi. Suâl edildi ki, "yâ Resûlallah! Bizim oğullarımız da böyle olur mu?" Buyurdular ki:

(Evet olur, kıyâmete kadar ümmetimden sabreden ve sevap isteyen herkese de böyledir!)

Resûlullah efendimiz buyurdular ki: (Bir âlem vardır ki, beydâ ve melsâdır [beyâz ve düzdür]. Gümüş gibidir. Bu dünyanın yedi büyüklüğünde ve melekler ile doludur. O şekilde ki bir iğne atsan yere düşmez. Belki meleklerin üzerine düşer. Onlardan her bir melek, elinde bir alem [bayrak] vardır ki, üzerinde "Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah" yazılmıştır. Her cuma gecesi toplanırlar. O âlemin etrâfında Allahü tebâreke ve teâlâyı tazarru ederler. Ümmet-i Muhammedin selâmeti üzerine duâ ederler. Sabah oluncaya kadar derler ki: "Yâ Rabbi! Ümmet-i Muhammede acı! Onlara azap etme!" Çünkü, sabah olup, kıyametten emin olurlar. "Yâ Rabbi! Gusledenleri, cumaya hazırlananları affeyle, istediklerini bağışla!" diye duâ ederler. Rivâyet eden der ki; "alemlerin [bayraklarının] uzunluğu kırk fersah olur." Dua ettiklerinde, ağlayarak seslerini yükseltirler. Rabbil'âlemin onlara "ne istersiniz?" diye buyurur. Derler ki; "ümmet-i Muhammedi affetmeni isteriz." Allahü teâlâ ve tekaddes, "onları affettim" buyurur.)

Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: "Allahü teâlâ, kullarından ancak şefkat sahiplerine merhamet eder. Yerde olanlara merhamet ediniz ki, melekler de sizin için Allahü teâlâdan merhamet dilesinler."