Yüz Bin Söz, Bir Pul Kadar Etmez!

Hocası Hacı Kubây'ın vefâtından sonra ve Allahü teâlâyı zikir ile meşgul olurken diğer taraftan da kendisine gelen talebelere Ehl-i sünnet yolunu öğretmek için gayret sarf etti. Yediden yetmişe her yaştan kişinin meseleleriyle ilgilenir herkese güleryüz ve tatlılıkla muâmele eder ve herkesin istidâdına göre nasihat ederdi. Uzaktaki talebelerine de mektuplar göndermek sûretiyle dinin emirlerini ve yasaklarını hatırlatırdı. Talebelerine göndermiş olduğu mektubun bir bölümü şöyledir:

"Ey enbiyâ ve evliyânın sırrına âşık olanlar ve buna kavuşmayı isteyenler! Nedir bu hâliniz? Sizler yalnız istigfâr okuyup, Allahü teâlânın sevgisini elde etmeye gayret gösterip, ilâhi tecellilere kavuşuyor musunuz? İşlerinizde, sözlerinizde dinin emirlerine uymanızı isterim. Sakın ha! Dinin emirlerine muhâlif olarak, kendi aklınıza göre konuşmayınız. Dinin emirlerine uymakta aslâ ihmâlkârlık göstermeyiniz. Zâhirinizi dinin emirlerine uymakta, bâtınınızı Allah sevgisi nûru ile süslemeniz gerekir. Birbirinizle buluştuğunuz zaman, birbirinize sevgi ve tevâzu gösteriniz. Birbirinizle dinin emirleri ve tasavvuf yolunun âdâbı gereğince faydalı şeyler konuşup, mâlâyâniden (boş sözlerden) sakınasınız. Yüz bin söz, bir pul kadar etmez. Söz, mânâyı bilmek ve bulmak içindir. Canın kurtuluşu, mânâ iledir. Söz ile kurtuluş olmaz. Şimdi her biriniz, yolumuzu candan tâkip edip, mânâya kavuşmak, nefis ve şeytanın hilesinden kurtulmak için, cenâb-ı Rabb-ül-âlemine tam bir teveccüh ile teveccüh eyleyesiniz, yönelesiniz. Mârifet sanıp, sattığınız (sarf ettiğiniz) sözlerden sakınmanız gerektiğini bilmelisiniz. Haramdan sakınmalısınız. Her kim dikkat etmeyip, dinin emrine uymayan bir iş yaparsa bizden değildir. Onun dilini kesmek lâzımdır."

Otuz altı sene insanlara doğru yolu gösteren Beşir Efendi, feyiz ve mârifet yaydı. 1661 (H.1072) senesinde 90 yaşı civârında iken bâzı hasedciler ve kötü kimseler tarafından şehid edilerek denize atıldı. Böylece kabr-i şerifi, bahr-ı rahmet-i Rahmân oldu.