Enes bin Mâlik "radıyallahü teâlâ anh" rivâyet eder:

Bir gün gördüm ki Server-i Enbiyâ, hazret-i Ebû Bekr-i Sıddik "radıyallahü anh" ile musâfahâ edip, buyurdu ki: "Müjdeler olsun sana yâ Ebâ Bekir. Hak Sübhânehü ve teâlâ, bütün mahluklara, umûmi olarak, tecelli eder. Ammâ, sana husûsi olarak tecelli eder."

Abdüllah bin Ömer "radıyallahü teâlâ anhümâ" hazretleri rivâyet eyler. Resûlullah buyurdu ki:

"Muhakkak Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri, sizin üzerinize namazı, orucu, haccı ve zekâtı farz etti ise, Ebû Bekir, Ömer ve Osmân ve Ali (radıyallahü teâlâ anhüm) hazretlerinin sevgilerini farz etti. Her kimse bu dördünden birine buğzederse, onun ne namazını, ne orucunu, ne zekâtını ve ne de haccını kabul eder! Kıyâmet günü kabrinden Cehenneme gitmek üzere haşr olunur."

İbn-i Ömer "radıyallahü teâlâ anhüma" şöyle rivâyet etti: Hazreti Ömer, Umre için Resûlullahtan izin isteyince, Resûlullah "Yâ ahi (Ey kardeşim) duânda bizi de unutma!" buyurdu.

Ali ibni Ebi Tâlib "radıyallahü teâlâ anh" dedi ki: Resûlullah'tan işittim, buyurdu ki: Semâya yükseldiğim gece [Mirâc gecesi], Rabbim azze ve celle bana Ebû Bekir'in sesi ile hitap buyurdu. Benim gönlümden geçti ki, bu ses Ebû Bekir'indir. Hak sübhânehü ve teâlâ kalbimden geçen endişeyi bilip, buyurdu ki: "Yâ Ahmed! Mûsâ bin İmrân ile konuşurken, onun gönlünü gördüm ki, kavminin hepsinden Hârûn'u daha çok sever. Ona Hârûn'un sesi ile hitap ettim. Senin gönlünü gördüm ki, Ebû Bekir'i çok seversin. Sana Ebû Bekir'in sesi ile hitap ettim."

Ali bin Sehl'in rivâyet ettiği hadis-i şerifte, Resulullah Efendimiz Hazreti Enes bin Mâlik'e (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Zâlim de olsa, mazlum da olsa, kardeşine yardım et!"

Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) "Yâ Resûlallah! Kardeşim mazlûm ise yardım ederim de, zâlim ise ona nasıl yardım edebilirim?" diye sordu. Resulullah Efendimiz buyurdu ki:

"Onu zulümden vaz geçirmen, senden ona yardımdır."