Zeyneddîn-i Hâfî

"Tam ehil olmadan fetva veren kimse, Allahü teâlânın nezdinde mes'ûl olur. Böyle kimse, Cehennem'in ta kenarındadır."
"Biz bir Âlime gittiğimizde, bize göre, ondan edep ve terbiyeyi öğrenmek, onun ilminden istifade etmekten önce gelirdi."
"İlmin birtakım düşmanları vardır. Birisi âlimi terk etmek. Böylece, âlim, ölümüyle ilmini de alıp götürür. Diğeri, unutmak. En tehlikeli düşmanı ise, yalandır."
"İlim ona üstün gelme düşüncesiyle alınır ve öğrenmeye çalışılırsa, ilim galip ve üstün gelir. Hiçbir şey de elde edilmez. Fakat, ilme, gece gündüz bir dost gibi yapışılırsa, o zaman ilim elde edilir."
"Faydalı ilim, Allahü teâlânın indinde, pek faziletli bir ibadettir."
"Bizden önceki büyüklerimizden duydum: Sünnete sarılmak, insanın dünya ve ahirette kurtuluşuna vesiledir. İlmi yaşatmak din ve dünya işlerinin iyi olmasını temin eder. İlim giderse, din ve dünya da gider. Her şeyin nizam ve intizamı bozulur."
Bir gün "Sizi Cehennem'e düşmekten muhafaza edecek şeyleri çoğaltınız" dedi. "O şey nedir?" diye sorduklarında; "Mâruf, iyilik" cevabını verdi.
"Sevgi seni konuşturur, korku rahatsız eder, hayâ susturur."
"İnsanlar Allahü teâlâdan korktukları müddetçe, doğru yolda yürürler. Bu korku kalplerinden gitti mi, yollarını kaybederler."
"Bir kula bak, vaktini boşa harcıyorsa, boş şeylerle vakit geçiriyorsa, Allahü teâlâyı anmıyorsa, bilesin ki, Allahü teâlâ onu sevmiyor."
"İnsanların ayıpları ile meşgûl olan, kendi ayıbını görmez."
"Biz öyle insanlara kavuştuk ki, onların her birinin ilmi arttıkça, zühdü de artıyordu. Dünyaya karşı ihtiyaçsız olup, onu sevmiyorlardı. Ama siz, bu hâlin tam zıddına sâhipsiniz. İlminiz arttıkça, dünyaya karşı sevginiz artıyor. Ona kavuşmak için, birbirinizi iterek geçiyorsunuz. Onlar başkaydı. Dünya malını ilim elde etmek için harcarlardı, onları böyle gördük. Ama siz şimdi tam tersine; bir bilginiz varsa, dünyalık sâhibi olmak için, ortalığa saçıyorsunuz."