Zeynep Kadin
Hemen üzerine bir şeyler alıp evden çıktılar. Biraz sonra köyün küçük mescidinde idiler. İmam efendi evvela kemal-i dikkatle zarfın üstünü okudu: "Aydın Vilayeti dahilin de Karaağaç kazasına tâbi Çınarlı karyesinde zaptiye çavuşu Osman efendi eliyle Merhum Musa kahyanın haremi Zeynep Hanıma mahsustur"-Mektup kimden hoca efendi, aman imzaya bak, mektup kimden? Diye inledi Zeynep Kadın. İmam Efendi mektubu yavaş yavaş ve süze süze, içinden okudu. Zeynep Kadının sabrı tükeniyordu:-Aman hoca efendi söyle ne olmuş? Hasan'dan mı?Hoca efendi ağır ağır başını kaldırdı ve:-Hasan şehid olmuş, sizlere ömür!...Zeynep kadın çömeldiği yere yığılıp kaldı. Sonra derinden derine hıçkırmaya, inlemeye başladı. Osman efendi ile Hoca efendi, boşalsın diye bir müddet ona dokunmadılar. Sonra ikisi birden ayağa kalktılar ve Zeynep kadını omuzlarından tutup kaldırmak istediler. Fakat o, sarsıla sarsıla ağlıyordu ve kendinden geçmişti:-Ah yavrum ah! Diye sızlanıyor ve elleriyle göğsünü yırtmak ister gibi hareketler yapıyordu. Sonra birden sustu ve başını iki tarafa sallayarak:-İki üç gün sonra bir de yavrusu dünyaya gelecek. Yavrum gitti, yavrusu geliyor.Bu sözler üzerine Osman efendi:-Öyleyse kendini topla, sesini kes! Gelinin meseleyi işitirse iki cana birden kıyılmış olur. Haydi gözünün yaşını sil de gelinin bir şeyin farkına varmasın. Dedi. Bu sırada imam efendi söze karıştı ve:-Şehide ağlamak günahtır. Hem de Cenab-ı Hak sana bir lütufta bulunmuş. Birini aldı, diğerini gönderiyor.Zeynep kadın, bağrına taş asarak evine döndü. Kapının arkasında bekleyen gelini:-Ana ne varmış? Niye bu kadar geciktin, meraktan çatlıyorum, söyle ana ne var?-Hiiç...iyilik, iyilik kızım. Sana selamı var, iyilik kızım...Can verilen saniyedeki kadar müthiş bir an içinde söylenen bu sözleri müteakip Zeynep kadın kapının önüne yığılıverdi. Fakat yanıbaşında duran gelinine karşı metaneti ni kaybetmeden, gittikçe büütn varlığını kaplayan yasın ateşlerini örtmek için oracıkta bir hile buldu:-Şuracıkta...işte şuracıkta... ne oldu bilmiyorum, sanki bastığım yer birden kayıver di, ayağım öyle bir burkuldu ki, acısı burnumdan çıkıyor, diyerek sürüne sürüne kendisini içeri atıverdi. Bütün bir gece, "Ah evladım" yerine "Ah ayağım" diye ağladı. Gelin ise bu hilenin farkına varmadı ve kendi ağrılarını unutup kaynanasını teskine çalıştı.Bu kara gecenin üstünden dört gün geçti. Şehid Hasan'ın zevcesi sabaha karşı nur topu gibi bir oğlan dünyaya getirdi. Zeynep kadın çocuğu kucağına alınca bir an için gönlünün yasını unutur gibi oldu ve gözleri yaşla dolu, sesi hıçkırıklı, ağzının yeni doğanın kapalı bir gonca halinde duran kulağına yaklaştırıp:-Küçük melek, sen Cennetten geliyorsun! Muhakkak orada babanla görüştün, çünkü her tarafında onun kokusu var, bizim için bir şey demedi mi? Söyle rahatı nasıldır? Derken büyükanne, çocukla birlikte ağlamaya başladılar...
